دستــ ـم را بالا مــ ـي برم..
و آسمان را پايين مــ ـي کشـــ ـم..
مــ ـي خواهــــــ ـم بزرگــــــ ـي زمين را نشان آسمان دهـــــــ ـم !
تا بداند..
گمشده ي من..
نه در آغــــ ـوش او . . .
که در همين خاک بـــــــ ـي انتهاست آنقدر از دل تنگـــــ ـي هايـــــــ ـم برايش
خواهــــــ ـم گفت
تا ســـ ـرخ شود . . .
تا نــــ ـم نــــ ـم بگريد . . .
آن وقت رهايش مـــ ـي کنــــــــ ـم
و مـــ ـي دانــــــ ـم
کســــــ ـي هــــــ ـرگــــــ ـز نــــــ ـخواهد دانست
غـــــــ ـم آن غروب بارانـــــــ ـي
همه از دلتنگـــ ـي هاي من بود . .
(" title="
(" />( 
انا انزلناه فی لیله القدر
شب قدر، شب گشودن سفره دل و ریختن اشک نیاز
و فصل گریستن چون ابر بهار در دل آستان آفریدگار غفار است.
شب قدر، شب احیای خویش، با دم مسیحایی دعاست.
شبی است که باید قدر خویش را بشناسی، تقدیر خویش را رقم بزنی
و… "خویشتن جدید" را با قلم توبه و جوهر اشک، ترسیم کنی.
خدا کنه که قدرشو بدونیم
تو لحظات زیبای قدردانیتون مارو از دعا خیرتون
محروم نکنید
" />