می خواهم و می خواستمت
تا نفسم بود

می سوختم از حسرت و عشقِ
تو بَسَم بود

 عشق تو بَسَم بود که این
شعله بیدار

 روشنگرِ شبهای بلندِ
قفسم بود

آن بختِ گُریزنده دمی
آمد و بگذشت

غم بود که پیوسته نفس در
نفسم بود

دست من و آغوش تو !
هیهات ! که یک عمر

تنها نفسی با تو نشستن
هوسم بود

 بالله که بجز یادِ تو ،
گر هیچ کسم هست

حاشا که به جز عشق تو گر
هیچ کسم بود

 لب بسته و پر سوخته ، از
کوی تو رفتم

 رفتم ، بخدا ، گر هوسم
بود بَسَم بود !