سمت چپ عکس وسط

202020

پرشین خودرو: سیتروئن 2CV خودروی خاطره انگیز و شناخته شده‌ای برای ما ایرانی هاست. خودرویی که با نام ژیان وارد ایران شد و توانست به محبوبیت بالایی دست یابد. 2CV نه تنها در ایران بلکه در کشورهای مختلف به محبوبیت دست یافت و فروش نزدیک به 4 میلیون دستگاهی‌اش از سال 1948 تا 1990 (یعنی در طول عمر تولیدی‌اش) نشان دهنده میزان این محبوبیت است.
به گزارش «پرشین خودرو»، بسیاری از مجلات معتبر 2CV را خودروی زیرکانه‌ای توصیف کرده‌اند که برای اولین بار توانسته سبک مینیمالیسم را در دنیای خودروسازی به نمایش بگذارد.
پیر میشلن کسی بود که با بر عهده گرفتن ریاست سیتروئن تلاش کرد تا مشابه الگوی فورد T را در فرانسه اجرا کند.
وی به دنبال خودرویی ارزان قیمت بود که تمام اقشار جامعه توانایی خرید آن را داشته باشند. وی حتی مدلی ابتدایی از آن چه که در ذهنش بود را نیز ساخت. هدف وی ساخت خودرویی با 50 کیلوگرم وزن بود که بتواند تا 50 کیلومتر بر ساعت سرعت بگیرد و میانگین مصرف سوختش نیز حدود 3 لیتر در صد کیلومتر باشد.
اما کار اصلی برای ساخت 2CV در سال 1936 و به سرپرستی مهندسی به نام بولانگه آغاز شد.
وی سراغ مهندسانی رفت که در مدارس شبانه درس خوانده بودند و آنها را به خاطر تجربیات عملی بیشترشان بر فارغ التحصیلان دانشگاه ترجیح داد. وی واحدی تاسیس کرد که وظیفه داشت تمام قطعات را پیش از تولید انبوه وزن کنند و تا آن جا که ممکن است وزنشان را کاهش دهند. در سال 1937 نمونه اول این پروژه که به TPV (مخفف خودروی بسیار کوچک به فرانسوی) معروف بود ساخته شد و در همین سال بود که پیر میشلن در یک تصادف رانندگی کشته شد و بولانگه به ریاست سیتروئن رسید. دو سال بعد نمونه ی اصلی با انجام 47 مورد بهینه سازی آماده شد و 250 دستگاه از آنها تولید گشت.
زمانی که سیتروئن قصد داشت در موتورشو 1939 پاریس از مدل 2CV رونمایی کند جنگ جهانی دوم به فرانسه نیز کشیده شد و برگزاری این نمایشگاه لغو گردید. بولانگه به دلیل مخالفتی که با نیروهای آلمانی داشت تحت تعقیب گشتاپو بود و مدیران شرکت تصمیم گرفتند تا پروژه TPV را از دید آلمانی‌ها مخفی کنند. آن ها نمونه‌های اولیه را به نقاط مختلف انتقال دادند و تعدادی از آن ها را نیز نابود کردند.
پس از پایان اشغال فرانسه مسئولان سیتروئن که TPV را بر اساس استفاده از آلومینیوم طراحی کرده بودند با مشکل بزرگی مواجه شدند: قیمت آلومینیوم افزایش زیادی پیدا کرده بود و استفاده از آن به صرفه نبود. آن ها به ناچار فولاد را جایگزین آن کردند و با توجه به افزایش وزن خودرو به ناچار تغییراتی را نیز در قوای محرکه آن انجام دادند ضمن آن که طراحی مجدد بدنه به برتونه واگذار شد و سیتروئن نیز کار بر روی سیستم تعلیق پنوماتیک خود را آغاز کرد.
بالاخره و پس از کش و قوس‌های فراوان در نمایشگاه سال 1948 سیتروئن از 2CV رونمایی کرد. این خودرو هنوز استارت برقی نداشت و پس از رونمایی توسط نشریات خودرویی فرانسه شدیدا مورد انتقاد قرار گرفت و تا مدتی سوژه کمدیهای روز شد. اما زمانی که فروش 2CV آغاز شد این خودرو طرفداران بسیاری پیدا کرد. لیست انتظار سه ساله این خودرو که بعدها به پنج سال افزایش یافت نشان دهنده توجه اقشار کم درآمد فرانسه به آن بود. تولید 2CV از 876 دستگاه در سال 1949 به 6190 دستگاه در سال بعد افزایش یافت و از انتهای سال 1951 سیتروئن کم کم نسبت به عرضه جهانی آن اقدام کرد.
در سال 1950 بولانگه در همان جاده ای که میشلن کشته شده بود بر اساس تصادف رانندگی فوت کرد. تولید CV2 نیز تا پایان سال 1952 به بیش از 21 هزار دستگاه رسید. سیتروئن گونه ون این خودرو را نیز روانه بازار کرد؛ ایده‌ای که چندین دهه بعد توسط فورد و واکسهال مورد تقلید قرار گرفت.
در سال های بعد رقبای ایتالیایی و فرانسوی سیتروئن از قبیل رنو و فیات جلو یکه تازی سیتروئن ایستادند و با تولید خودروهای کوچک به رقیبی برای سیتروئن تبدیل شدند. سیتروئن در پاسخ به این تغییرات در سال 1967 خودروی هاچ بکی را که بر پایه CV2 شکل گرفته بود با نام دیان روانه بازار کرد. سیتروئن از سال 60 به بعد موتور جدیدی به حجم 602 سی‌سی را جایگزین موتور قبلی با 425 سی‌سی حجم نمود. با شروع بحران های نفتی دهه هفتاد CV2 دوباره بر سر زبان ها افتاد و محبوبیتی دو چندان پیدا کرد؛ ضمن آن که سیتروئن سعی نمود آن را به نوعی به خودرو محبوب جوانان نیز تبدیل کند.
سیتروئن در ابتدا بر فروش 2CV در بازارهای داخلی تمرکز داشت اما از دهه پنجاه به بعد تصمیم گرفت تا بازار آن را گسترش دهد. از همین رو در سال 1953 سایت تولیدی خود را در انگلستان راه اندازی کرد اما به دلیل افزایش قیمت تمام شده خودرو فروش مناسبی را در این بازار تجربه نکرد و در نهایت هفت سال بعد مجبور به توقف تولید خود در این بازار شد. سیتروئن همچنین نمونه هایی را به بازار آمریکای شمالی فرستاد اما این نمونه‌ها که با 9 اسب بخار قدرت نهایتا به سرعت 64 کیلومتر بر ساعت دست می یافتند (بعدها گونه ی قویتر با حداکثر سرعت 115 کیلومتر بر ساعت نیز عرضه شد) بر خلاف فولکس بیتل که برای اتوبان ها طراحی شده بود چندان مناسب آزادراه های بزرگ آمریکا نبودند و بنابر این صادرات آن ها به این کشور متوقف شد.
در ایران نیز سیتروئن نسبت به تولید این خودرو اقدام کرد و توانست به موفقیت خوبی دست یابد؛ خودرویی که برای هیچ کدام از ما ناشناخته نیست. CV2 در شیلی و آرژانتین نیز تولید شد و به فروش خوبی دست یافت. در سال 1988 تولید سیتروئن در فرانسه متوقف شد و به پرتغال انتقال یافت و دو سال به بعد تولید این خودرو برای همیشه در این کشور به پایان رسید.
سیتروئن CV2 خودرو محبوبی بود که بخش عمده موفقیتش را مرهون قیمت مناسب و زمان مناسب عرضه به بازار بود؛ به طور مثال قیمت این خودرو در سال 1950 نصف قیمت یک دستگاه فولکس بیتل بود که نشان می‌دهد تا چه میزان خودرو ارزان قیمتی بوده است.