هرچه داشتم برایش رو کردم …
اما لعنتی “اسیر نشد” ، “سیرشد”

در تاریکی شب هایم فقط صدای تو بود ، و دلیل بیدار ماندنم تنها تو بودی …
.
.
.
.
.
ای پشه !

به عشق در نگاه اول اعتقاد داری ؟
یا دوباره از جلوت رد بشم

دیوانه ی روزهایی هستم که مهربان میشوی …
حتی اگر ندانم چرا !

این بود دنیایی که واسه دیدنش به شکم مامان لگد میزدیم ؟

گناه شکستن روزه های امسال هم پای تو …
این رمضان هر روز باید ، غم تو را “بخورم”

اسراف میکنم در دوست داشتنت
خدا اسراف کنندگان عاشق را دوست دارد !

درد دارد وقتی با نسیمی برود کسی که به خاطرش به طوفان زدی …

مثل یک روح در دو پیکریم
تو در پیکره ی خدایی ، من در پیکره ی انسانی
عاشقانه میپرستمت ، شاید روزی یک روح در یک پیکر شویم