گاهی وقتا نباید نوشت تا خالی شد ، خالی باید شد تا بتوان نوشت …

یرای هر اتفاقی ، می توان پاسخی یافت جز برای رفتن های نابهنگام ، شاید رفتن ، خود پاسخ یک اتفاق است !
هیچکس نمیداند ، جز آنکه رفته است …

تو از من دوری و من از باور این حرف …

عادت !
چه طعم تلخی دارد …
وقتی آن را با عشق اشتباه میگیری !

اگر مغز خالی همچون شکم خالی سروصدا میکرد ، جهان اکنون تعریف دیگری داشت

در بدترین روزها امیدوار باش ، زیرا زیباترین بارانها از سیاهترین ابرهاست

پاییز آمد برای برچیدن برگهای خشک ، ما کجای فصل زرد بودیم ، که عشق ما را چید ؟

می ترسم …
می ترسم تو بیایی ولی من به نداشتنت عادت کرده باشم !

امتداد بازوانت می شود …
انتهای دل سپردگی !