اگر شراب خوری جرعه ای فشان بر خاک                                                          
از آن گناه که نفعی رسد به غیر چه باک                                                
 ( حافظ )

تشـــــبیه دهـانت نتـوان کرد به غنچه                                                        
 هرگز نبود غنچه بدیــن تنگ دهانی
صد بار بگفتی که دهم زان دهنت کام                                                        
 چون سوسن آزاده چرا جمله زبانی                                                  
(حافظ)

دلم از نرگس بیمار تو  بیمارتر است
چاره کن  دردکسی کز همه ناچارتر است
من بدین طالع برگشته چه خواهم کردن
که زمژگان سیاه تونگون سارتر است
گر توام وعده ی دیدار ندادی امشب
پس چرا دیده ی من از همه بیدارتر است
هر گرفتار که در بند تو می نالد زار می برد
حسرت صیدی که گرفتار تر است
عقل پرسید که دشوارتراز مردن چیست
عشق فرمود فراق از همه دشوارتر است

زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست
در حق ما هر چه گویند جای هیچ اکراه نیست
بر در میخانه رفتن کار یکرنگان بود
خود فروشان را به کوی می فروشان راه نیست
بنده پیر خراباتم که لطفش دائم است