من عاشق سکوتم و کم حرف می زنم/// هر وقت دل شکسته ترم حرف می زنم

از تو شنیده ام که حریم خداست دل///  با تو از آستان حرم حرف می زنم

مثل «فروغ» دلخوش یک شام تیره ام/// وقتی که از نهایت غم حرف می زنم

من عاشق سکوتم و رنجی همیشگی/// با لهجه ی سیاه قلم حرف می زنم

دریا تویی و رود منم؛ رود رهگذر/// یک روز می رسیم به هم حرف می زنم

آن وقت در کنار تو آرام می شوم/// آن وقت با زبان دلم حرف می زنم

این نامه چند خط غم هر روزه ی من است

                              من شاعرم... به لحن قلم حرف می زنم

.