من را تو ببخش چشم من کور!
دستم برود به زیر ساطور!
تقصیر دلم نبود دزدی
چشم تو سیاه بود و مغرور!

 

یکی از بزرگترین اشتباهات زندگیم آدم حساب کردن اونایی بود که آدم:
نبودن....
هنوزم نشدن....
بعدا هم نمیشن.....

عاغا شما هم وقتی میخواید برید دستشویی مثل گروه ضربت که دنبال مجرم باشن

میرین داخل و در و دیوار رو نگاه میکنید که سوسک نباشه یا فقط من سادیسمی ام ؟

دنیایم لبریز از رویای مرتفع توست
که پرنده پرنده
اوج می‌گیرد؛
و عشق
با رنگ آسمان
جاری می‌شود در چشم‌هایم
از تو...
دست‌هایت را دور من حلقه کن!
جایی پشت همین خیال‌های سبز
نفس‌هایت را
می‌شنوم،
خیره در عسلی چشمانت
"دوستت دارم" را
زمزمه می‌کنم
و در هرم آغوش امن تو آرام می‌گیرم
با بوسه‌هایت
دوباره و دوباره و دوباره
آرام

و این‌چنین لبریزم از تو...
کنارم بنشین
دست‌های سردم را بگیر
و خورشیدی‌ات را بتابان بر من!
گرم
مهربان
همیشگی
.

در من تنیده
راز خیال‌های مبهم تو
آنجا که حلزون‌های لزج
لابلای برگ‌هایم می‌لولند آرام...!
منتظر ماندم
دست‌هایت را باز کنی
صدایم بزنی
انگشت‌هایت را بلغزانی بر ساقه‌هایم؛
حلزون‌ها را برداری و به کوچه بسپاری
منتظر ماندم
پر از هیاهوی تکرار ساعت
پر از دشنام عشق
پر از ترس
اضطراب
دلتنگی
درد
راستش را بگو
پشت پرچین باغ چه کسی داری سیب می‌خوری؟

اگه رگ غیرت یک زن بگیره
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

حتی سوسک هم جلودارش نیست !
دیدم که میگیما : ))))))

چقدر اشتباه میکنند آنهایـﮯ کــهــ میگویــنــد :
مرد باید قد بلند باشد
چشم و ابرو مشکـﮯ باشد
تـﮧ ریش داشته باشد
پیراهن مردانـﮧ بپوشد
آســتیــنش را کمـﮯ تا بزند
موهاے دو سانتـﮯ داشته باشد
و...!!
من کـﮧ میگویم :
مرد باید با وجود تمامـﮧ غرورش
مهربان باشد
با وجود تمامـﮧ لـجبازیـهـایـش، وفادار باشد
با وجود تمامـﮧ خسـتگــﮯ هایـش، صبورباشد
با وجود تمامـﮧ سـختـﮯ هایـش ، عاشق باشد
مــرد بـــایــد مــُحـــکــَـم بــاشــد.../

گاه دلم می گیرد



گاه زندگی سخت می شود



گاه تنها تنهایی آرامش می آورد



گاه گذشته اذیتم میکند



این گاه ها ... گهگاه تمام روزوشب من میشوند



آن وقت بغض گلویم رامی گیرد!



درست مثل همین روزها...

خرد میشوم....!



سخت است حس کردن



اینکه اضافه ای بیش نیستی



دلم که شکست



دو طرفش بدجور به جان هم افتاده اند



یکی میگوید نمیخواهد نمان



یکی میگوید میخواهی بمان



هیچکدامشان به فکر من نیستن



که خرد میشوم زیر این همه حرف...

یک رویا نبود،

به چشم دیدم‌اش:

برف می‌سوخت!