fereshte
تنهایی تنهایی تنهایی هیچ چیز به اندازه ی تنهایی غم انگیزنیست ! تنهایی نام بیهوده زندگیست ! وقتی بیداری خسته و غمگینی وقتی میخوابی کابوس میبینی ! سردت میشود انگار برف روی استخوان هایت نشسته باشد تنهایی جهنمی نا متعارف است جهنمی با آتش سرد میان شعله ها از سرمایخ میزنی ! تنهایی هول آور است پر از ظلمت و ناشناختگی مثل خانه ای متروک در حاشیه ی جنگل عبور نسیمی از لابلای علف ها میتواند از ترس دیوانه ات کند . وقتی تنهایی به همه چیز و همه کس پناه میبری پخش میشوی در کوچه وخیابان به جاهایی میروی که نباید بروی به آدم هایی سلام میکنی که نباید... محبوب من ! بیا دست مرا بگیر و مرا بیرون بکش ! از کافه های دود و نیشخند از گلوی شبها از گل و لای روزها من پراکنده شده ام بیا مرا جمع کن از کوچه وخیابان بیا مرا جمع کن از دیگران ! تنهایی درنگ در سنگ است حرف زدن از یاد آدم میرود تنهایی درست مثل پیری ست خمیدن تک درخت است تنهایی تجسم راه های مسدود است بیچارگی روباه است در یک قدمی مرگ و ترن . محبوب من ! من تنهایم بی تو هیچ کاری نمیتوانم بکنم دیگر شعر هم نمی توانم بنویسم و این تنهایی تلخ است تلخ مثل نگاه نوازنده ای که با دست های بریده به پیانو مینگرد .
fereshte
در کودکی در کدام بازی راهت ندادند که امروز تشنه ی بازی دادن مردمی
fereshte
پسری که تورا دوست داشته باشد تنت را عریان نمیکند بلکه لباس عروس تنت میکند.... پسری که تورا بخواهد برایت میجنگد... لازم نیست هرروز هفت قلم آرایش کنی که مبادا خوشگلتر از تو دلش راببرد! اگر عشقت مردانگی داشته باشد از دوری یکدیگر هم لذت میبرید چون مطمءن هستی که جایت درمیان قلبش ثابت و دست نخوردنیست
