اگرچه هنوز همه ی اون دلایلی که به خاطرشون یک ارتباط گمشده ی پاک رو رها کردم،

کاملا بر طرف نشده اما برای من همینقدر که زیر سقف خانه ام آرامش کبوتری در لانه

را حس می کنم کافیست. از همه ی شما که بودن کم حوصله ام را اینجا تحمل

می کردید بسیار ممنونم.ساغر

 ضمن قبولی طاعات و عبادات ...

متاسفم واسه پسرایی که شب قدر, تو حیاط امامزاده و سرمزار شهدا هم پیس  پیس کردن و تیکه انداختنو ول نمی کنن و هم چنین متاسفم واسه دخترایی که این مراسماتو با عروسی اشتباه می گیرن! متاسفم واسه مردمی که میان احیا می گیرن و حیاط امامزاده رو پر می کنن از ظرف یه بار مصرف و روزنامه هایی که روشون نشستن, درسته ما تو جهان سوم به دنیا اومدیم ولی حداقل می تونیم سعی کنیم که جهان سومی نباشیم به قول دکتر شریعتی" روستایی بودن عیب نیست, روستایی ماندن عیب است" مردم ما فقط بلدن غر بزنن همین!

متاسفم واسه این برادرامون(!!) که اینجور شبا کلی تریپ برمیدارن و بی سیم می گیرن دستشون و هی از اینور میرن اونور و از اونور میان اینور و وقتی مراسم تموم شد و یکی مثل من داره آشغالای تو حیاط رو جمع می کنه به طرز چندش آوری وراندازش می کنن و بهش تیکه میندازن , متاسفم واسه خودم که اینا باید از من و امثال من مراقبت کنن, متاسفم واسه حاجیایی که به عشق حوری بهشتی تسبیح می زنن, متاسفم واسه احمقایی که به زنشون به چشم اموالشون نگاه می کنن و اسم حسادتشونو میذارن غیرت!

دوست داشتن در پس مادیات پنهان است .

ارزشها با آوازی نا شناخته ُ خود را فریاد می زنند .

شادی رنگ می بازد .

خواسته ها در پی تفکر مالکیت تمامی اذهان در بر می گیرد .

سنت با پوششی جدید خود را عیان تر می کند .

تظاهر ُ  با نقش مذهب  ُگناه را می پوشاند .

وتقدس با تظاهر خود را از اصل رها میکند .

وتظاهر ریشه می دواند.

ریا ارزش می شود.ودر کنار دروغ هویت می یابد .

 انحصار ثروت را با  نام هدیه ی خداوندی جار زده میشود.

رسیدن به آرزوها ُ مایه فخر میشود .

وفخر دست مایه ای میشود به نام عنایت خداوندی .

وخداوند ُحیران از این اشرف مخلوقاتش .

از دوستم پرسیدم با کدوم Browser با اینترنت داری کار میکنی؟

سافاری؟ اکسپلورر؟ اپرا؟ فایر[!]س؟

میگه با اون که اولش گوگل رو باز میکنه دیگه

اون ستـونِ کجاست lمیخوام سرمو بکوبونم بهش

سلام حالت خوبه؟

من اصلاً عادت ندارم که تو دستشویی هر کی رو که پیدا کردم شروع کنم به حرف زدن باهاش، اما نمی دونم اون روز چِم شده بود که پاسخ واقعاً خجالت آوری دادم:

حالم خیلی خیلی توپه.

بعدش اون آقاهه پرسید:

خوب چه خبر؟ چه کار می خوای بکنی؟

با خودم گفتم، این دیگه چه سؤالی بود؟ اون موقع فکرم عجیب ریخت به هم، برای همین گفتم؛

اُه من هم مثل خودت فقط داشتم از این جا رد می شدم...

وقتی سؤال بعدیشو شنیدم، دیدم که اوضاع داره یه جورایی ناجور می شه، به هر ترفندی بود خواستم سریع قضیه رو تموم کنم:

من می‌تونم بیام طرفای تو؟

آره سؤال یه کمی برام سنگین بود. با خودم فکر کردم که اگه مؤدب باشم و با حفظ احترام صحبتمون رو تموم کنم، مناسب تره، بخاطر همین بهش گفتم:

نه، الآن یه کم سرم شلوغه!

یک دفعه صدای عصبی فردی رو شنیدم که گفت: