برای چشم هایم ، نماز باران بخوان.... این بغض لعنتی , امانم را بریــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــده است !!!

سکوت همیشه علامت رضا نیست
شاید یکی دارد خفه میشود پشت یک بغض

بی تو دلم می‌گیرد
و با خودم می‌گویم
کاش آن یک بار که دیدمت
گفته بودم
که بی تو گاه دلم می‌گیرد
که بی تو گاه زندگی سخت می‌شود
که بی تو گاه هوای بودنت دیوانه‌ام می‌کند
اما نمی‌گفتم
که این «گاه» ها
گهگاه
تمامِ روز و شب من می‌شوند
آن وقت بغض راه گلویم را می‌گیرد
درست مثل همین روزها!

از تو كه مي نويسم ...

هنور خط اول را ننوشته، بغضم ميتركد ...

اشك هايم جاري ميشوند،

نميدانم مشكل از نوشته هاي من است

يا چشم هاي من به گريه عادت كرده اند!

چرا انقدر نگاهت بی قراره/چرا این خونه آرامش نداره
بگو کی زندگیتو تلخ کرده/چرا دستای تو انقدر سرده
کدوم بی رحمی رویاتو سوزونده/گه از لبخند تو چیزی نمونده
نمیزارم که چشمات خیس باشه/دارم میرم تا حالت رو به راه شه
میون این همه نا مهربونی/دارم میرم که تو عاشق بمونی
شکست این دل غمگین و تنگم/دارم میرم با یک دنیا بجنگم
جدایی از تو سخته اما میرم/میرم تا خنده هاتو پس بگیرم
حالا که بغضمون طاقت نداره/چه خوب میشه اگه بارون بباره
حلالم کن اگه که گریه کردم/دعا کن کم نیارم بر نگردم
از امشب با خیالت همنشینم/دعا کن خوابتو هر شب ببینم
نمی دونی که قبل از رفتن من/چه مردایی رفتن برنگشتن
چشای خیلی ها از عشق تر شد/دلاشون به خدا نزدیک تر شد
من هم باید برم طاقت ندارم/دیگه خواب خوش و راحت ندارم
تو هم هرشب بشین ماه و نگاه کن/برای حال و روز من دعا کن
توی لشگر که لبریز از غروره/با مردی که نگاهش مثل نوره
کنار من توی دنیای دیگه/یک روز دنیا به ما تبریک میگه

لایک زدن همیشه به معنی" خوشم اومد " یا " عالیه " یا " مرسی "یا ...نیست !!!

گاهی اوقات درد میکشی و لایک میزنی
گاهی اوقات یه بغضی تو گلوت میخواد خفه ت کنه و لایک میزنی !
گاهی حرفی را می شنوی که حرف توست !
گاهی تمام خاطراتت مرور می شود !
گاهی خودت رو درون محتوای نوشته شده می بینی ....
گاهی فقط می خواهی حضورت را به رخ مخاطب بکشی.....

نـَـ ه . . چیزیم نیستـــ

هنوز هم بغض میکنم ،
فقط همان دلتنگی های چند روز ندیدنتـــ،،
چند ساله شده ! !

هنوز هم زندگی میکنم.. تو به فکر بچه هایتـــ باش . .

به سلامتی اونا که تو چهارشنبه سوری تنها چیزی که برای ترکوندن داشتن ؛بغضشون بود

شبی که گذشت خیلی هامون چیزی برای ترکوندن نداشتیم جز بغض

خیلی زیاد درگیر روزمرگی زندگی شده ایم. اما اگر کمی از بالاتر به زندگی نگاه کنیم زندگی فقط به اندازه نگاه کردن به این عکس طول می کشد. این مدت کم ارزش بغض و کینه و دشمنی با همدیگر را دارد؟ بهتر نیست از فرصت کم برای مهربانی با همدیگر استفاده کنیم؟