پاتوق دانشجویان ایران - جستجو در پست ها

با توام

ای لنگر تسکین!

ای تکان‌های دل!

ای آرامش ساحل!

با توام

ای نور!

ای منشور!

ای تمام طیف‌های آفتابی!

ای کبود ِ ارغوانی!

ای بنفشابی!

با توام ای شور، ای دلشوره‌ی شیرین!

با توام

ای شادی غمگین‌!

با توام

ای غم!

غم مبهم!

ای نمی‌دانم!

هر چه هستی باش!

اما کاش...

نه، جز اینم آرزویی نیست:

هر چه هستی باش!

اما باش!

آخرین ویرایش توسط saman در [1392/05/23 - 18:00]

دیدگاه •

•

• 1392/05/23 - 17:59

roya

به تو فکر می کنم...

و به پیاده روی هایی که قدم نزدیم

به غروب هایی که ندیدیم

به مهمانی هایی که نرفتیم

به قهوه هایی که نخوردیم

به دست هایی که نگرفتیم

به تو فکر می کنم...

به تو

که "ن" آور تمام فعل هایم شده ای...!

دیدگاه •

•

• 1392/05/23 - 16:39

saman

شبی یاد دارم که چشمم نخفت

شنیدم که پروانه با شمع گفت

که من عاشقم گر بسوزم رواست

تو را گریه و سوز باری چراست؟

بگفت ای هوادار مسکین من

برفت انگبین یار شیرین من

چو شیرینی از من بدر می‌رود

چو فرهادم آتش به سر می‌رود

همی گفت و هر لحظه سیلاب درد

فرو می‌دویدش به رخسار زرد

که ای مدعی عشق کار تو نیست

که نه صبر داری نه یارای ایست

تو بگریزی از پیش یک شعله خام

من استاده‌ام تا بسوزم تمام

تو را آتش عشق اگر پر بسوخت

مرا بین که از پای تا سر بسوخت

همه شب در این گفت و گو بود شمع

به دیدار او وقت اصحاب، جمع

نرفته ز شب همچنان بهره‌ای

که ناگه بکشتش پری چهره‌ای

همی گفت و می‌رفت دودش به سر

همین بود پایان عشق، ای پسر

ره این است اگر خواهی آموختن

به کشتن فرج یابی از سوختن

مکن گریه بر گور مقتول دوست

قل الحمدلله که مقبول اوست

اگر عاشقی سر مشوی از مرض

چو سعدی فرو شوی دست از غرض

فدائی ندارد ز مقصود چنگ

وگر بر سرش تیر بارند و سنگ

به دریا مرو گفتمت زینهار

وگر می‌روی تن به طوفان سپار!

دیدگاه •

•

• 1392/05/23 - 15:52

saman

به خدا کز غم عشقت ، نگریزم نگریزم

و گر از من طلبی جان ، نستیزم نستیزم

هله ای مهر فروزان ! به کجایی ؟ به کجایی ؟

تو بیا تا گذرد این شب ِ تاریک ِ جدایی

چه شود گر ز ِ رُخت پرده گشایی

قدحی دارم بر کف ؛ به خدا تا تو نیایی

هله تا روز قیامت ، نه بنوشم نه بریزم

نازنینا ! نظری کن منم این خسته راهت

شرر افکنده به جانم صنما ! برق نگاهت

سحرم روی چو ماهت ، شب من زلف سیاهت

به خدا بی رخ و زلفت ، نه بخسبم نه بخیزم

به جلال تو جلیلم ، ز دلال تو دلیلم

که من از نسل خلیلم ، که در این آتش تیزم

بده آن آب ز کوزه ، که نه عشقی است دو روزه

چه نماز است و چه روزه ، غم تو واجب و ملزم

به خدا شاخ درختی که ندارد ز تو بختی

اگرش آب دهد یَم ، شود او کُنده هیزم

بپر ای دل سوی بالا ، به پر و قوت مولا

که در آن صدر معلا ، چو تویی نیست ملازم

همگان وقت دعاها ، بستایند خدا را

تو شب و روز مهیا ، چو فلک جازم و حازم

صفت مفخر تبریز ، نگویم به تمامت

چه کنم رشک نخواهد که من آن غالیه بیز

دیدگاه •

•

• 1392/05/23 - 15:26

saman

ترا یکدم اگر تنها ببینم
تمام لذت دنیا ببینم
چه خواهد شد ترا ای آفت جان
به کام این دل شیدا ببینم
از آن، می با لب من آشنا شد
که تصویر تو در مینا ببینم
مراد من تویی از هر چه خواهم
اگر زشت و، اگر زیبا ببینم
چه با من کرد خواهد چشم مستت
نگاهم کن عزیزم، تا ببینم
چه هنگامی میان جمع خوبان
ترا با قامت رعنا ببینم؟
فنای من اگر شرط وصالست
همین حالا، همین حالا، ببینم
مرا تا نیمه جانی هست در تن نمی دانم ترا آیا ببینم؟

دیدگاه •

•

• 1392/05/23 - 13:06

+3

Mohammad Mahdi

یعنـــے میشود روزی برسد که بیایــے ... مرا در آغوش بگیری ... بخواهم گله کنم ... بگویے هیس ... همه کابوس ها تمام شد ...

دیدگاه •

•

• 1392/05/23 - 11:36

mamad-rize

در CARLO

سلامتی توکه واسم تمام دنیایی
سلامتی من که لحظات بی توبودنو باساعت شنی اندازه گرفتم الان صحرادارم
سلامتی توکه آسوده خوابیدی
سلامتی من که آسودم که توآسوده خوابیدی

آخرین ویرایش توسط mamad-rize در [1392/05/22 - 23:39]

دیدگاه •

•

• 1392/05/22 - 23:38

be to che???!!

در یکی بود ... یکی نبود

بهشت از دست آدم رفت، از اون روزي كه گندم خورد

ببين چي ميشه اون كس كه يه جو، از حق مردم خورد

كسايي كه تو اين دنيا حساب ما رو پيچيدن

يه روزي هر كسي باشن، حساباشونو پس مي‌دن

عبادت از سر وحشت، واسه عاشق عبادت نيست

پرستش راه تسكينه، پرستيدن تجارت نيست

سر آزادگي مردن، ته دلدادگي ميشه

يه وقتايي تمام دين همين آزادگي ميشه

كنار سفره‌ي خالي يه دنيا آرزو چيدن

بفهمن آدمي، يك عمر بهت گندم نشون مي‌دن

نذار بازي كنن بازم برامون با همين نقشه

خدا هرگز كسايي رو كه حق خوردن نمي‌بخشه

كسايي كه به هر راهي دارن روزيتو مي‌گيرن

گمونم يادشون رفته همه يك روز مي‌ميرن

جهان بدجور كوچيكه همه درگير اين درديم

همه يك روز مي‌فهمن چه جوري زندگي كرديم

دیدگاه •

•

• 1392/05/22 - 23:30

be to che???!!

در یکی بود ... یکی نبود

الهي كه خودم يه تنه فداي همه پدرمادراي ايروني برم ولي خدايش پربي راهم نيست

1- بعنوان مثال بچه غربي سرفه مي‌كند. مادر يك دستمال درمي‌آورد و به بچه مي‌دهد

بچه شرقي شديد سرفه مي‌كند. مادر به او مي‌گويد "نكن". بعد هم بچه را دعوا مي‌كند. بچه حالا علاوه بر سرفه، زِر هم مي‌زند..

2- بچه غربي غر مي‌زند و نمي‌خواهد از مغازه بيرون برود. پدر به او مي‌گويد كه راه خروج را بلد نيست و از بچه مي‌خواهد خروجي را نشانش بدهد. بچه يورتمه كنان بطرف در مي‌رود و خوشحال است. احساس مي‌كند كار مهمي انجام مي‌دهد.
بچه شرقي غر مي‌زند و نمي‌خواهد از مغازه بيرون برود. او را بزور و كشان كشان بيرون مي‌برند. بچه زِر مي‌زند.بچه شرقي غر مي‌زند و نمي‌خواهد از مغازه بيرون برود. قربان صدقه‌اش مي‌روند و وعده شكلات و بستني مي‌دهند. بچه رشوه را قبول مي‌كند. همچنان غر مي‌زند و از مغازه خارج مي‌شود. مشغول چانه‌زدن بر سر تعداد بستني است.

3- بچه غربي در مدرسه دعوا كرده‌است. داستان را براي مادر تعريف مي‌كند. مادر گوش مي‌دهد، اما عكس‌العملي نشان نمي‌دهد.
بچه شرقي در مدرسه دعوا كرده‌است. داستان را براي مادر تعريف مي‌كند. مادر درحاليكه سعي دارد باقيمانده غذا را از لاي دندانش بيرون بكشد، گوش مي‌دهد. به بچه مي‌گويد: "اون فقيره. واسه همين بي‌تربيته. تو باهاش بازي نكن!" ( من غرق در منطق و فراست اين جورمادرها شده‌ام!!)

4- بچه غربي بستني مي‌خورد. مادر به او دستمال مي‌دهد تا دهانش را پاك كند.
بچه شرقي بستني مي‌خورد. مادر دور دهانش را پاك مي‌كندپ

5- بچه شرقي زر مي‌زند. مادر دعوايش مي‌كند. پدر به مادر مي‌توپد كه بچه را دعوا نكن. بچه لگدي حواله پدر مي‌كند. مادر مي‌خندد. پدر بچه را دعوا مي‌كند . بچه شرقي زر مي‌زند. باز هم به او وعده و رشوه مي‌دهند(بچه غربي كلاً زياد زر نمي‌زند)

6- بچه غربي زمين خورده‌است. بلند مي‌شود و به بازي ادامه مي‌دهد.
بچه شرقي زمين خورده‌است. مادر توي سرش مي‌زند و "يا امام رضا" مي‌گويد. بچه را بلند مي‌كند و مثل كيسه سيب‌زميني مي‌تكاند. بچه مي‌ترسد و جيغ مي‌كشد. مادر گونه مي‌خراشد. هر دو مفصل هوار مي‌كشند. بعد بچه مي‌رود بازي كند. مادر آينه در‌مي‌آورد تا آرايشش را كنترل كند.

7- در مطب دكتر حوصله بچه غربي سر رفته‌است. مادر از كيفش كاغذ و مداد‌رنگي بيرون مي‌آورد. بچه مشغول مي‌شود.
در مطب دكتر حوصله بچه شرقي سر رفته‌ است.. مادر كاغذ و مداد رنگي ندارد. يك صورتحساب از كيفش درمي‌آورد. يك خودكار ته كيفش پيدا مي‌كند. اول كلي "ها" مي‌كند و نوك زبانش مي‌زند تا بنويسد. بچه دو خط مي‌كشد. رنگ ندارد و جذبش نمي‌كند. از جايش بكند مي‌شود تا دور اتاق چرخي بزند. مادر مثل گرامافوني كه سوزنش گير كرده‌باشد لاينقطع مي‌گويد "نرو، نكن، نگو، دست نزن، بيا، حرف نزن، آروم باش، ول كن، به پدرت ميگم ...". اعصاب همه خرد شده‌است. دلت مي‌خواهد بلند شوي و دودستي بكوبي توي سر مادر شرقي !!!

و اين ماجرا ها تمام نشدني است و... شايد بهتر باشه بگيم : والدين شرقي خود نياز به يك تربيت اساسي دارند.

دیدگاه •

•

• 1392/05/22 - 23:19

Mohammad Mahdi

زحمت دارد . . . آدم بودن را میگویم ، این را می شود از مترسک ها آموخت ، آن ها تمام عمر می ایستند تا آدم حسابشان کنند . . . !!!

دیدگاه •

•

• 1392/05/22 - 22:31