دستــ ـم را بالا مــ ـي برم..

و آسمان را پايين مــ ـي کشـــ ـم..

 مــ ـي خواهــــــ ـم بزرگــــــ ـي زمين را نشان آسمان دهـــــــ ـم !
تا بداند..

گمشده ي من..
نه در آغــــ ـوش او . . .
که در همين خاک بـــــــ ـي انتهاست آنقدر از دل تنگـــــ ـي هايـــــــ ـم برايش
خواهــــــ ـم گفت

تا ســـ ـرخ شود . . .

تا نــــ ـم نــــ ـم بگريد . . .

آن وقت رهايش مـــ ـي کنــــــــ ـم

و مـــ ـي دانــــــ ـم

کســــــ ـي هــــــ ـرگــــــ ـز نــــــ ـخواهد دانست

غـــــــ ـم آن غروب بارانـــــــ ـي

همه از دلتنگـــ ـي هاي من بود . .

گاه دلتنـــــــگ می شوم

 دلتنـگتر از تمام دلتنگـــــــــی ها

حسرت ها را می شمارم

و باختن ها