دستــ ـم را بالا مــ ـي برم..
و آسمان را پايين مــ ـي کشـــ ـم..
مــ ـي خواهــــــ ـم بزرگــــــ ـي زمين را نشان آسمان دهـــــــ ـم !
تا بداند..
گمشده ي من..
نه در آغــــ ـوش او . . .
که در همين خاک بـــــــ ـي انتهاست آنقدر از دل تنگـــــ ـي هايـــــــ ـم برايش
خواهــــــ ـم گفت
تا ســـ ـرخ شود . . .
تا نــــ ـم نــــ ـم بگريد . . .
آن وقت رهايش مـــ ـي کنــــــــ ـم
و مـــ ـي دانــــــ ـم
کســــــ ـي هــــــ ـرگــــــ ـز نــــــ ـخواهد دانست
غـــــــ ـم آن غروب بارانـــــــ ـي
همه از دلتنگـــ ـي هاي من بود . .
" />