من
در این بغض های هر لحظه
در این دلتنگی های مدام
در این آشفتگی های دقایقم
دارم
سکوت
می شوم
با من از عشق چیزی بگو
پیش تر از آنکه زخم هایم عمیق شود...!

بيتاب ترين اشكم در چشم تو زنداني

چون آينه سرگردان در قاب پريشاني

زخمي كه به دل دارم از خنجر تنهائيست

محكوميت عشق است بر صفحه ي پيشاني

تبعيدي تقديـرم بيزارم از ايــن دنيا

بگذار كه بگريزم از اين همه ويراني

باران غم است و من اشك است و من و دامن

دستان تو چتر من در اين شب باراني

امروز كه مي آيي از هُرم نفسهايت

آبستن بـارانـم چــون ابــــر زمستاني

يك شاخه گل و اين شعر دارايي من اين است

تقديم به چشمانت در مصرع پاياني

به حرمت نان و نمکی که با هم خوردیم
نان را تو ببر
که راهت بلند است و طاقتت کوتاه
نمک را بگذار برای من
می خواهم این زخم همیشه تازه بماند

قویترین " مرد " دنیا هم که باشی محتاجی! محتاج اشکهای عاشقانه یک " زن " که از چشمهای نگرانش بروی کویر زخم هایت ببارد! ... و این تنها التیام است

بعضی زخمها هست .. که هر روز صبح ، باید روشونو باز کنی ، نمک بپاشی ! تا یادت نره .. دیگه سراغ ِ بعضی آدما نبــاید رفت !!

تمام تنم می سوزد از زخم هایی که خورده ام دردِ یک اتفاق که شاید با اتقا قِ تـو دردش متفاوت باشد ویرانم می کند من از دست رفته ام ، شکسته ام می فهمی ؟ به انتهایِ بودنم رسیده ام ؛ اما اشک نمی ریزم پنهان شده ام پشتِ لبخنـدی که درد می کند........درد می کند..

بعضی از آدمها پر از مفهوم بودنند
پر از حس های خوبند
پر از حرفهای نگفته اند
چه هستند، هستند
و چه نیستند، هستند
... ... ... یادشان
خاطرشان
حس های خوبشان
آدمها
بعضی هایشان
... سکوتشان هم پر از حرف هست
پر از مرحم به هر زخم است

به سلامتی کسی که عاشق دریا بود ، اما قایق نداشت....
به سلامتی کسی که دلباخته سفر بود ، اما همسفر نداشت....
به سلامتی کسی که زجر کشید ، اما ضجه نزد....
به سلامتی کسی که زخم داشت ، ولی ناله ای نکرد....
به سلامتی کسی که نفس میکشید اما همنفس نداشت.....
به سلامتی کسی که خندید ، غمش را کسی نفهمید.....

بعضیا رو باید یهو از زندگیت حذف کنی...اگه به مرور باشه زجرت میدن...

مثل کندن چسب زخم ( ̲̅:̲̅:̲̅:̲̅[̲̅ ̲̅]̲̅:̲̅:̲̅:̲̅) از رو پوست که یهو می کنیش

و خلاص میشی...!!!

سیر شده ام ، بس که از آدمها زخم خورده ام ... خدا خیرتـــــــــــــان دهد ! به من محبت دروغین تعارف نکنید ! من سیــــــــــرم.