ان همه باران برای امروز کافی نبود کافی نبود برای جوانه زدن بنفشه ها راه خانه را گم کردند و بهار روی شانه های تو به خواب رفت و خوشبختی کودک لجبازی شد که با همه مان قهر کرد.........

شبی که آوای نی تو شنیدم

چو آهوی تشنه پی تو دویدم

دوان دوان تا لب چشمه رسیدم

نشانه ای از نی و نغمه ندیدم


تو ای پری کجایی؟ که رخ نمینمایی

از آن بهشت پنهان... دری نمیگشایی

من همه جا پی تو گشته ام

از مه و می نشان گرفته ام

بوی تو را زگل شنیده ام

دامن گل از آن گرفته ام

تو ای پری کجایی؟ که رخ نمینمایی

از آن بهشت پنهان دری نمیگشایی


دل من سر گشته تو.... نفسم آغشته تو......

*****بهزاد ساوانا**** به یاد استاد بزرگ

این را همیشه بخاطر داشته باش دنیا قشنگ نیست!!!
آدم ها مثل رودخانه ها جاریند
زلال که باشی سنگهایت را می بینند برمیدارند ونشانه می گیرند
درست به سمت خودت با این وجود باز هم زلال باش این فرق رودخانه است بامرداب....

خوب به خاطر دارم آن روز خاطره را ، که شانه های مردی مهربان ، چگونه از هجوم گریه لرزید و لرزید ، گفتم : گریه ات را ندیده بودم ، عزیز ! گفت می بینی ! و دیدم که تنها عشق است که چنین زخم کاری می زند