ساعت ها به ساعت می نگرم!

مسابقه گذاشته اند عقربه ها ،

هر چه غمت بیشتر باشد از سرعت خود می کاهند …

زندگی آرام است ، مثل آرامش یک خواب بلند .

زندگی شیرین است ، مثل شیرینی یک روز قشنگ .

زندگی رویایی است ، مثل رویای یک کودک ناز .

زندگی زیباییست ، مثل زیبایی یک غنچه ی باز .

زندگی تک تک این ساعتهاست ، زندگی چرخش این عقربه هاست

زندگی راز دل مادر من ، زندگی پینه دست پدر است، زندگی مثل زمان درگذر است....

هنوز هم عقربه های ساعتم

راه خودشان را می روند ...

عجب اراده ای دارند !

هر روز همین راه ..

در این فکرم که می دانند

دور خودشان می چرخند یا نه ؟!

فکر روی فکر
نصیحت پشت نصیحت
و عقربه های بی شرم و حیا که قصد ندارند
کمی به خود استراحت دهند
اجازه؟!
می خواهم انصراف بدهم از این زندگی ...
بخش آموزش کجاست ... ؟!

میخوام که با دستای خود عقربه ها رو بگیرم غــــــــروب غــمناکی بشم به انتـــــــظارت بمیــــــــــرم

سلام اول بود شروع قصه ما به یادت هست پریزاده رویاها: (قرارمان باشد تا اخرینه فرداها) رفتی و شکستم داد تمام فاصله ها رها شدی از چرخش ساعت ها شکستم بعده تو تمام عقربه ها.. شب است و باز چشمک ستاره ها کجا بروم.. فراموش شود این خاطره ها ارزو بکن به جای فرداها بمیرم و زنده شود.. دوباره رویاها

یادم آمد چرا اینهمه انتظار و تو هنوز نیامده ای آخر عقربه ی ساعت روی آخرین دیدار از شوق جان داده و ایستاده است

حرکت عقربه های ساعت را احساس نمی کردم.. از وقتی تو رفتی .. صدای تیک تیک ساعت را.. در خواب نیز می شنوم..