یه روز از بیرون اومدم رفتم رو تخت خوابیدم

مامان و بابام اومدن بالا سرم و با محبت هرچه تمام دست تو موهام کرد و گفت :

الهی قربونش برم …

بعد با یه لحن غم انگیز به بابام گفت : خوب شد دختر نشد وگرنه رو دستمون باد میکرد !

به چه #میخندی تو؟ به مفهوم غم انگیز جدایی؟ به چه چیز؟ به #شکست دل من یا به پیروزی خویش؟ به چه میخندی؟ به #نگاهم که چه مستانه تو را باور کرد؟ یا به افسونگری چشمانت که مرا سوخت و خاکستر کرد؟ به چه میخندی تو؟ به دل #ساده ی من که دگر تا ابد نیز به #فکر خود نیست؟ خنده دار است..... #بخند!

مردمان جالبی هستیم 65000 شرکت تجاری دردبی داریم
سه میلیون ایرانی پناهنده درخارج ازایران.

در تهران از خواب بیدار می شویم. محل شرکت تجاری و مرکز خریدمان در دبی است؛

استعدادمان در تهران کشف و نبوغمان در اروپا شکوفا می شود.

بهار من مرا بگذار و بگذر
رهایم کن برو دلدار و بگذر
من عادت می کنم اینجا به غمها
مرا پر کن از این اجبار و بگذر…

کاش یکی پیدا میشد که وقتی میدید گلوت ابر داره و چشمات بارون ، به جای اینکه بپرسه “چته ؟ چی شده ؟” ؛ بغلت کنه و بگه “گریه کن” …

گل نارم دلم تنگه نزاشتن پیش هم باشیم

باید هر دو جدا از هم شریک دردو غم باشیم


دلم تنگه واسه چشمات ...


دلم تنگه گـــــــله نازم منم مثل تو دلگیرم

میدونم عاقبت یک شب از این دل تنگی میمیرم
...

هی #نیوتن ! .. تو که دم از جاذبه میزنی .. مرا کشف کن .. منی را که #غم ها مدام #جذبم میشوند ..........

دلم را هنگامی غم میگیرد که نگاهم به دستان گره خورده ی دو آدم خیره می ماند

ای که یک گوشه ی چشمت غم عالم ببرد ....... حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد

پرسید...

به خاطر كي زنده هستي؟ با اينكه دلم مي خواست با تمام وجودم داد بزنم

"بخاطر تو" بهش گفتم به خاطر هيچ كس. پرسيد پس به خاطر چه زنده

هستي؟ با اينكه دلم فرياد ميزد "به خاطر تو" با يك بغض غمگين گفتم به

خاطر هيچ چيز. ازش پرسيدم تو به خاطر چي زنده هستي؟ در حاليكه اشك

تو چشمانش جمع شده بود گفت به خاطر كسي كه به خاطر هيچ زنده است.

مادر از بهر غم و رنج جهان زاد مرا
درس غم داد در این مدرسه استاد مرا

دل من پیر شد از بس که جفا دید و جفا
ندهد سود دگر قامت شمشاد مرا

آنچه می خواست دلم چرخ جفا پیشه نداد
وآنچه بیزار از آن بود دلم داد مرا

زندگی یک نفسم مایه شادی نشده است
آه اگر مرگ نخواهد که کند شاد مرا

یک دل و این همه آشوب و غم و درد عماد
کاشکی مادر ایام نمیزاد مرا