می خواهم دوستت داشته باشم
فراتر از هر وهم و خیال
بی هیچ ترسی
برای یک روز یک ساعت
زمان مهم نیست
درگیر ابدیت نیستم
دارم دنبال واژه ای می گردم
تا تو را صدا بزنم
واژه ای اندازه ی اشتیاقم به تو
واژه ای که حجم شورم را تاب بیاورد
نه اصلن بگذار با سکوت بگویم
شاید واژه ها توان گفتن ندارند....
مهم نیست ...
وقتی در هر دم و بازدمم تکرار می شوی
می خواهم
با تو بخندم
با تو بنویسم
با تو بخوابم
با تو بیدار شوم
با تو قدم بزنم
بگذار تمام خود م را با تو درمیان بگذارم....
تو بی تردید معبد تمام نیایش های منی...

بعضی از آدمها مثل یه آپارتمانن
مُبله،شیک،راحت
اما دوروز كه توش می شینی دلت تا سرحد مرگ میگیره!

بعضی ها مثل یه قلعه؛خودت رو می كُشی تابری توش بعد می بینی اون توو هیچی نیست جُز چندتا سنگ كهنه و رنگ و رو رفته!

اما..بعضی ها مثل دیوارِ قدیمیِ یه باغ..
میری توو و مُدام قدم میزنی،نگاه می كنی،عطرهارو بو می كشی،رنگ هارو تماشا می كنی،میری و میری...آخری دركار نیست.به دیوار که رسیدی،بن بستی نیست. میتونی دور باغ بگردی و..

چه آرامشی داره همنفس بودن باکسی که عمق سینه ش،سرشارِ از عطر گلهای سُرخه و بهارِ نارنج.. .