ﺧﺮﻡ ﺗﻦ ﺁﻥ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺭﻳﺶ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﻭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪٔ ﻳﺎﺭ ﺳﺘﻢﺍﻧﺪﻳﺶ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺭﻗﻴﺒﺎﻥ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺳﺮ ﺗﻮ ﻳﺎﺭ
ﺳﻠﻄﺎﻥ ﭼﻪ ﻋﺠﺐ ﮔﺮ ﺳﺮ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﻧﺪﺍﺭﺩ؟
ﺍﻭ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﺩﻝ ﻣﻦ
ﮐﻮ ﺩﻳﺪﻩٔ ﭘﺮ ﺧﻮﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺭﻳﺶ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻓﻪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻣﻦ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺍﻭ ﻭﺯ ﻣﻦ
ﻳﺎﺭ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﻫﺎﻥ، ﺍﯼ ﺩﻝ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ، ﺳﺮ ﻣﺤﻨﺖ ﺧﻮﺩ ﮔﻴﺮ
ﮐﺎﻥ ﻳﺎﺭ ﺳﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﺎ ﺑﻴﺶ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﻣﻌﺸﻮﻕ ﭼﻮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺟﻔﺎ ﺑﺮ ﮐﺸﺪ، ﺍﺯ ﺧﺸﻢ
ﻋﺎﺷﻖ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﮔﺮ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺶ ﻧﺪﺍﺭﺩ؟
ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺩﻝ ﺭﻳﺶ ﻋﺮﺍﻗﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ
ﺍﺯ ﻧﻮﺵ ﻟﺒﺎﻥ، ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺠﺰ ﻧﻴﺶ ﻧﺪﺍﺭﺩ

صدای زندگی را میشنوم…
همه جا…
فرا می خواند ما را…
تو را!
برای در آغوش کشیدن معشوقت…
مرا!
برای در آغوش کشیدن زانوی غم…

انگار همه ي معشوق ها تصميم گرفته اند كه " بروند"

انگار همه ي عشق ها تصميم گرفته اند " خاطره " شوند

انگار تنهايي دارد " نقش اول " مي شود ....

انگار دنيا دارد تمام مي شود ...

انگار تو داري تمام مي شوي ....

معشوقه ای پیدا کرده ام به نام روزگار!!! این روزها سخت مرا در آغوش خویش به بازی گرفته است...

معشوقه ای پیدا کرده ام به نام روزگار!!! این روزها سخت مرا در آغوش خویش به بازی گرفته است...

نیچه به " لوآندره سالومه " نوشت:

"... تو چه معشوقه‌ای هستی شب ها کنار من نیستی؟..."

لوآندره سالومه در پاسخ گفت:

"... تو چه فیلسوفی هستی که عشقو معادل تختخواب میدونی!!!..."

با تو هستم دختر ، ای کسی که هیچ وقت دیگران ..... حتی فیلسوف ها درکت نکردن

عشق چیزی شبیه در زدن است
مثل دیدار ، مثل سر زدن است

هجرت خویشتن به محضر دوست
مثل پرواز ، مثل پر زدن است

سفری بین نــور و تــاریکی
سر زِ خاور به باختر زدن است

گفت و گو با نگــاه ، با ابرو
حرف دل را به یکدگر زدن است

مثل خواب است ، خواب ، اما نه
پرسه در خواب تا سحر زدن است

دشمنی در مرام حضرت عشـق
خنجر از پشت ، بی خبر زدن است

طعنه بر دوست پیش چشم رقیب
بیشتر مثل نیشتر زدن است

گفتن از عشق ، گفتن از معشوق
حرف بالاتر از خطر زدن است

باز داری ز عشق می پرسی
عشق آتش به خشک و تر زدن است

 

نیوتوטּ اگر جآذبہ رآ مـﮯفهمیـב،معشوقہ اش בر בفتر خآطرآتشـ
نمـﮯ نوشتــ :
اشڪ هآﮮ مـטּ همـ
روﮮ زمیـטּ افتآב
امآ تـو سیبــ رآ ترجیحـ
בآבﮮ...!