بـــه ســلامتــی خـــودم

کــه همیشــه اونــی شـــدم کـــه بقیـــه مــی خـــوان

ولـــی هیشـکــی اونــی نشــد کــه مــن مــی خــواستــم ...

مــی دانـــی

اگـــر هنوز هم تورا آرزو می کنم

برای ِ بـی آرزو بودن ِ من نیستـــ !!

شــایـــــد

آرزویــی زیبـــاتــر از تـــ ــــو ســراغ ندارم ...

ابــراز احســاســات زیــاد از حــد ،
بــعضی هــا را ،
بـــی حــس مــیکند !

خیلـی وقتهـــا ،...

خیــلی دیــر آدمهـــای اطــرافــتــ را مـی شنــاسـی ...

آنــوقــت تــازه یــاد مــی گیـــریــ بــه خیلـــی هــا بگــویــی ...

لطفــ ـــا جلـــوتــ ـر نیــ ــا...

ای وای بر اسیــری کز یاد رفته باشــد

در دام مـانده باشـد صیـاد رفتـه باشـد

آه از دمــی که تــنها با داغ او چو لاله

درخون نشسته باشم چون باد رفته باشد

آواز تـیشــه امشــب از بیستـون نــیامـد

شاید به خواب شیرین فرهاد رفته باشد

خونش به تیـغ حســرت یارب حلال بادا

صیدی که از کمندت آزاد رفتـه باشــد

از آه درد نــاکـی سـازم خـبـر دلـت را

وقتی که کوه صبرم بر بـاد رفته باشـد

رحــم از بر اسیری کـز گرد دام زلفـت

با صد امـیدواری نـاشـاد رفتــه باشـــد

شـادم که از رقـیبـان دامن کشـان گذشتـی

گو مشت خاک ما هم بر باد رفته باشـد

پرشور از حزین است امروز کوه و صحرا

مجنون گذشتـه باشـد فرهـاد رفتـه باشـد

جـ ـوابـــ ــم نکن مُـ ـردم از نا اُمــ ــ ــیـــدی * شــایـ ـ ـــد عاشـ ـ ــقــم شی خـ ـ ـدارو چه دیـ ـ ـ ـدی
خـ ـ ـ ـیــال کـن جـ ـواب مـ ـنو دادی امــ ــــا * عـ ـ ـ ـزیــــــزم جـ ـ ــــواب خـ ـــــدارو چی مـ ـ ـــــیــدی

هـ ـ ــمــیـ ـنـ ـجوری اشـ ـکام سرازیر میشن * دیـ ـ ــــــــگه از خــ ـــــــ ـودم اخـ ـ ـ ـتیــ ـ ـاری نـ ـدارم
مـن از عـــشـــق چیـ ـ ـ ـزی نمیخوام بجز تــو * ولـ ـ ـ ــ ـ ـــــی از تو هـ ـ ـ ــیـــــچ انتظاری نـــ ــ ــــــــدارم

زنـــــان ؛ عـاشـق مـردانـی مـی شـونـد کـه قـدرت نـگـاه مـردانـه شـان بـتـوانـد ؛ دنـــــیـــــای زنـــــانـــــه هـــــای آن هــــــا را تــــــســــــخــــــیــــــر کــــــنــــــد ! زن معنی تمام نگاه ها را می داند ، میداند ؛ چه نگاهی برای دیدن قلبش است ؛ چــــــــه نــــــــگــــــــاهــــــــی بــــــــرای کـــــــــشـــــــــف انـــــــــدامــــــــش ! بـه قـول ضـرب الـمـثـل قـدیـمــی پــنــجــره ی قــلــب زن چشــمــانــش اســت !

تــشنگـ ـ ـ ـی


بـهــ ـ ـانـ ـ ــه بـ ـ ـ ــود !


آب را


با لیــ ـ ـ ـوان


" تـــ ـ ـ ـ ـــــو " مــیخواســـتـ ـ ـ ــمـــ ! ! !
.

دسـتـــانتـــ را ،

در برابـرم مـشـتـــ مـی کـنــی ..

مـی پــرســی : گـــل یـــا پــــوچ ؟

در دلـــم مــی گـــویــم :

فقـط دسـتــانـتــــ ... !!!

چــرا مــی گوینــد ... هـا ... علامــت جمــع اســت ؟
در حالــی کــه وقتـــی آن را بــا ، تــن ... + ... هــا جمــع مــی کنــی ...
خــودت مــی مانــی و خــودت !!!