نبودن تو چنان از من گذشته است
که انگار نخ از میان سوزن،
به هر چه دست می‌زنم
به رنگ آن کوک می‌خورد...

لیاقت میخواهدبودن درشعرهای دختری که باتمام عشقش نبودنت رااشک میریزد تعجب نکن.... دربی لیاقتی توشکی نیست اینجادلیل بودنت میان بغض هایم خریت خودم است نه لیاقت تو.....................

تمام تلاشم را می کنم که خاطراتت را به یاد نیاورم…
اما مگر می شود این جا باشی و بدانم که هستی در همین اطراف و دلتنگ نشوم؟
روزهایی که می دانم فاصله ی زمینی ات از من دور است آسوده ترم….
نزدیک که می شوی نبودنت انگاری مشت می شود و مرا له می کند….
.

ﺩﻭﺭﻩ ﺩﻭﺭﻩ ﻯ ﮔﺮﮒ ﻫﺎﺳﺖ ...!
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯽ ...
ﻣﯽ پندارﻧﺪ ﺩﺷﻤﻨﯽ .!
ﮔﺮﮒ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯽ ...
ﺧﻴﺎﻟﺸﺎﻥ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻧﯽ ...!
ﻣﺎ ﺗﺎﻭﺍﻥ ﮔﺮﮒ ﻧﺒﻮﺩﻧﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﻫیم ...

هنوز هم دلم تنگ می شود...

برای حرف زدنت...

برای تکیه کلامهایت

و

تو نمی دانستی که

آنها فقط کلام نبودند...

"من"به آنها

تکیه داده بودم!!!

قهوه ی تلخ نبودنت

لبهای پوسیده روی فنجان

تب هذیان زده و نبض خواب الود...

و شعری یخ زده روی کاغذ...

اصلا

هوا زرد میشود

سرد میشود

و درد در هوای من می پیچد

نه صبح می بارد

و نه شب چکه میکند

من سودا زده، بی سامانم...!!!

می فهمی؟؟؟!!!

تلخ است !
باور نبودن آنها که می توانستند باشند و رفتند !
و تلخ تر است امروز باور آنها که ادعای ماندن دارند

آشناهای غریب همیشه زیادند

آشناهایی که میایند و میروند

آشناهایی که برای ما آشنایند

ولی ما برای آنها...

نمیدانم واقعا چرا و چگونه میشود

که همه روزی

آشنای غریب میشوند

یکی هست ولی نیست

یکی نیست ولی هست

یکی میگوید هستم ولی نیست

یکی میگوید نیستم ولی هست

و در پایان همه بودنها و نبودنها

تازه متوجه میشوی

که:
یکی بود هیشکی نبود

این است دردی که درمانش را نمیدانند

و ما هم نمیدانیم

که آن یکی که هست کیست

و آن هیچکس کجاست

کاش میشد یافت

کاش میشد شکستنی نبود

کاش میشد زیر بار این همه بودن و نبودن

خرد نشد.....