نه این سکوت را پایانی هست و
نه این شبی را که از آسمان نازل شده
نه خوابی برای دیدن هست و
نه روزی برای رسیدن
نه این شب مثل هر شب است و
نه این سیاهی شبیه شب است...


حلالم کن چون بی اجازه غمت رامی خورم......


خدایا یه جوری حرف بزن که منم بفهمم...



مے گـ ـوینـ ـد: مرـــگـ ــ ـــــــ


حـ ـق ا َست


פֿُـ ـدایـ ـا


حـ ـقم را


مےפֿواهمـ


اگر قرار بر نبودن اونه .....

آدم
یک جائی به آخر می رسد
دلش را زمین می گذارد
دست تنهائی اش را می گیردُ
به ازدحام باران می زند
همان جائی که نبودنت
بکریز خیسم می کند !

تو را غایب نامیده اند
تو را غایب نامیده اند، چون «ظاهر» نیستی،
نه اینکه «حاضر» نباشی.
«غیبت» به معنای «حاضرنبودن»،
تهمت ناروائی است که به تو زده اند
و آنان که بر این پندارند،
فرق میان «ظهور» و «حضور» را نمی دانند،
آمدنت که در انتظار آنیم به معنای «ظهور» است،
نه «حضور»

لحظه های بی قراری حتی برای یک ثانیه دوری
یادم هست...یادت نیست
طپش قلب در لحظه دیدار حتی برای هزارمین بار
یادم هست یادت نیست
قبول جدایی برای خوشبختیت
یادم هست یادت نیست
نبودن عشق در تمام لحظه ها
یادت هست................................................یادم نیست

تو مقصری اگر من دیگر ” من سابق ” نیستم !

من را به من نبودن محکوم نکن !

من همانم که درگیر عشقش بودی !

یادت نمی آید ؟!

من همانم !

حتی اگر این روز ها هر دویمان بوی بی تفاوتی بدهیم !

آنقدر ترسیده ام از بازی روزگار...
که دیگر از بازی های کودکانه هم می ترسم!

می ترسم از قایم باشک
از اینکه چشم بگذارم و باز کنم...
و تو دیگر نباشی!

از بالا بلندی...
از اینکه در اوج باشی و...
دستم به تو نرسد!

از زوو...
که در هوای نبودنت، نفسم بگیرد!

از تاب تاب عباسی...
که دیگر در آغوشم نیافتی!

از هفت سنگ...
که آنقدر سنگ روی سنگ بچینیم
که دیواری ما را از هم بگیرد!

اما...

دوست دارم لِی لِی دخترانه را...
که می دانم...
در هر رفتنی
دوباره به سوی من باز میگردی!!...

تو مقصری اگر من دیگر ” من سابق ” نیستم !

من را به من نبودن محکوم نکن !

من همانم که درگیر عشقش بودی !

یادت نمی آید ؟!

من همانم

وقـتــی بـه نبودنت فـکـر مـیـکـنـم …

بی اخـتـیـآر لـبـخـنـد مـیـزنـم


نـمـیـدآنــی کـه ایـن لـبخـنـد ؛

تـلـخ تـریـن لـحـظـه ی ِ زنـدگــی ام رآ بـه تـصـویـر مـیـکـشـد !