می کوشم غــــم هایم را غـــرق کنم اما بی شرف ها یاد گرفته اند شــنا کنند ...

پشت دیوار همین کوچه بدارم بزنید من که رفتم بنشینیدو...هوارم بزنید باد هم آگهی مرگ مرا خواهد برد بنوسید که: "بد بودم" و جارم بزنید من از آیین شما سیر شدم.. سیر شدم پنجه در هر چه که من واهمه دارم بزنید دست هایم چقدر بود و به دریا نرسید؟! خبر مرگ مرا طعنه به یارم بزنید آی! آنها!! که به بی برگی من می خندید! مرد باشید و...بیایید... و.... کنارم بزنید

قلک بغض هایم را که بشکنم باز… ناز تو را خواهم خرید و یک بسته مداد رنگی و با هر رنگش باز… ناز تو را خواهم کشید

پنجره ـها کلافه اند از سنگینی نگاه منتظرمــ اگر نمی آیی اینقدر پنجره ـها را زجر ندهم چشم ـهایم به جهنم.....!

عجیب دلهره دارم، این شب‌ها! و زندگی این روزهایم چه قدر پر از کارهای نکرده است انگار باید عمیق تر شوم در مفهوم زمان این روزها...دور برم پر از قصه نگفته است....انسانها همیشه دنبال همدیگر میدوند.......اما هیچ وقت بر نمیگردند تا کسانی را که دنبالشون میدوند رو ببینند ...

در جوانی آنگاه که رؤیاهایمان با تمام قدرت درما شعله ورند خیلی شجاعیم ولی هنوز راه مبارزه را نمی دانیم، وقتی پس از زحمات فراوان مبارزه را می آموزیم دیگر شجاعت آن را نداریم.

بساط کرده ام و تمام نداشته هایم را ﺑﻪ ﺣﺮﺍﺝ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ... بی انصاف چانه نزن ﺣﺴﺮﺕ ﻫﺎﯾﻢ ... به قیمت عمرم تمام شده

گریه می کنم آنقدر که توی اشکهایم غرق شوی . . . آنوقت باورم می شود مــــال منــــی

قلب من مثل دست من است. دستهایم آلوده به شکستن قلب کیست؟ که قلبم تاوان آن را پس می دهد..

این روزها معنی را از زندگی حذف کرده ام... برایم فرق نمی کند روزهایم را... چگونه قربانی کنم...