نقابم که میافتد...


هیچ کس تاب سادگی دنیام را نمیآورد !!!


تاب خاشع و خلوصم را


تاب صداقت دستانم را


خستگی شانه هایم را


یا لرزش نگاهم را



گاهی فکر میکنم با نقاب خواستنی ترم!!!!


دست نوشته های یاسی

خطا از من است ، می دانم … از من که سالهاست گفته ام ” ایاک نعبد “ اما به دیگران هم دلسپرده ام از من که سالهاست گفته ام ” ایاک نستعین “ اما به دیگران هم تکیه کرده ام اما رهایم نکن بیش از همیشه دلتنگم به اندازه ی تمام روزهای نبودنم …

و ای کاش که همیشه با همان دلبستگیهایمان کودک میماندیم..!!

گفتی : بمان ، می خواستم اما نمی شد
گفتی : بخوان ، بغض گلویم وا نمی شد
گفتم که : می ترسم من از سحر نگاهت
گفتی : نترس ای خوب من ، اما نمی شد
گفتی : نگاهم کن - ببین - آهسته دیدم
راهی نبود از مرز می شد تا نمی شد
دست دلم پیش تو رو شد آه ، ای عشق
راز نگاهم کاشکی افشا نمی شد
در ورطه ای از عشق و عقل افتاده بودم
چون عشق تو در حجم عقلم جا نمی شد
می خواستم ناگفته هایم را بگویم
یا بغض می آمد سراغم ، یا نمی شد
گفتی که : تا فردا خداحافظ ولی ، آه
آن شب نمی دانم چرا فردا نمی شد ؟

زجر هایم را شعر کرده ام خط به خط اما از یاد برده ام که تو اهل شعر و شاعری نبوده ای . . .

نوشته هایم را میخوانی و میگویی : چه زیبا . . . راستی ! درد های آدم ها زیبایی دارد . . . ؟

به خاطر پا برهنه بودنم از من گذشت

 همان کسی که در راهش کفشهایم پاره شد ... 

در صفحه ی شطرنج زندگیم تمام مهره هایم مات مهربانیت شد

و

من با اسب سفید قلبم به سوی تو تاختم تا بگویم شاه دلم دوستت دارم .