ma dg berim bekhaaaabim...masalan mikham sobe zod beram koh....shabe hamegi bekheeeeeeeeyrrrrr....doseton midaraaaaaam

فرهاد وار
تیشه بر دست
کوههای غرورم را
یکی پس از دیگری شکسته ام
برای عشق تو . . .
ببخش
این روزها
فرهادترم از تو . .

اگر دل کندن آسان بود فرهاد به جای کوه دل میکند

اگر دل کندن آسان بود فرهاد به جای کوه دل می کند

کوه به کوه نمیرسد وانگهی دریا شود!!!!

یه اکیپی میرن کوه نوردی شب خواب بودن دیدن یکی داد می زنه جرج جرج... میگن: ما اینجا جرج نداریم که! خلاصه می خوابن صبح پا می شن میبینن ترک رو گرگ خورده

دنیا بیستون است اما فرهاد ندارد،
و آن تیشه هزار سال است که در شکاف کوه افتاده است
مردم می آیند و می روند اما کسی سراغ آن تیشه را نمی گیرد.
دیگر کسی نقشی بر این سینه سخت و ستبر نمی زند.
دنیا بیستون است و روی هر ستون ،
عفریت فرهاد کش نشسته است.هر روز پایین می آید و
در گوش ات نجوا می کند که شیرین دوستت ندارد.
و جهان تلخ می شود تو اما باور نکن
زیرا که تا عشق هست ، شیرین هست
عشق اما گاهی سخت می شود ،
آنقدر سخت که تنها تیشه از پس آن بر می آید
روی این بیستون ناساز و ناهموار گاهی تنها با تیشه می توا

چشم دیدن چیزهایی که با تو دیده ام

را با هیچ کسی ندارم!

حالا خیابان شلوغ باشد ، پارک و دریا و کوه ، فرقی ندارد ...

درد دارد تنها خیره شدن به جایی،

که قبلا تنها خیره نشده بودی به آن !

گر چه نزد شما تشنه ی سخن بودم
کسی که حرف دلش را نگفت من بودم

دلم برای خودم تنگ می شود آری
همیشه بی خبر از حال خویشتن بودم

نشد جواب بگیرم سلام هایم را
هر آنچه شیفته تر از پی شدن بودم

چگونه شرح دهم عمق خستگی ها را؟
اشاره ای کنم انگار کوهکن بودم

من آن زلال پرستم٬ درآب گند زمان
که فکر صافی آبی چنین لجن بودم

غریب بودم و گشتم غریب تر٬ اما:
دلم خوش است که در غربت وطن بودم

*مدتهاست*
*که کوهستان دلم*
*به حرمت رد پاهایت*
*به برفهایش اجازه آب شدن نمیدهد*.....