چکیده شبکه جِم!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است: به همسران خیانت! با خوشگلان مدارا... :

انواع پسرا:

۱.امشب خونمون خالیه بیا اینجا! (احمق)

۲.دلم هواتو كرده امشب میاى؟ (باهوش)

۳.اگه تونستى بیا! (ساده لوح)

۴.اگه نیاى یكى دیگه رو میارم! (زرنگ)

۵.امشب منتظرم! (اعتماد به نفس)

۶.تو رو خدا بیا دیگههههه!فقط همین یه بارو! (ببــــــــــــــو گلابى)

آغاز می‌شوم

-هر روز صبح-

با خط خنده‌ای

که تا اولین گسل تهران

می‌لغزد



تکرار می‌شوم

با رژ لبی

که طعم گلوله دارد

و آینه‌هایی

که کرم پودر می‌زنند



شب که برگردم

یک روز پیرترم

و پس لرزه‌ها

در رویای نیمه شب

به انتظارم نشسته‌اند

انسانهای خوب همانند گلهای قالی اند
نه انتظار باران را دارند و نه دلهره ی چیده شدن ، دائمی اند !

.تو کجایی سهراب ، آب را گل کردند
چشم ها بستند و چه با دل کردند
وای سهراب کجایی آخر ؟ زخم ها بر دل کردند
خون به چشمان شقایق کردند
تو کجایی سهراب که همین نزدیکی عشق را دار زدند

با افتخار میخوام گلایه کنم : بنده حقیر ( عبدالرضا شهرابی فراهانی ) نبیره ( میرزا تقی خان فراهانی ) ملقب به ( امیر کبیر ) هستم : از جدم آموخته ام به مردم کشورم خدمت کنم و آموخته ام هرگز چشم امید به تشکر از این مردم هم نداشته باشم : از پدر بزرگم خواستم تا این حرف جدم را تفسیر کند : گفت بعدا خودت متوجه میشوی : از پدر خدابیامورزم هم که پرسیدم همین را گفت :
امروز رفتم به صفحه کاری ام در فیس بوک : دیدم 100 ایرانی بنده را بلوک کرده اند و 200 خارجی لایک ...........
به چه جرمی ؟؟؟ نجات جان مردم کشورم ؟؟؟؟
واقعا ما تا بدین حد غریبه پرست شده ایم ؟؟؟
خدایااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا خسته شدم .....................................

ک مثل کپل
صحرا شده پر ز گل

گ مثل گردو

بنگر به هر سو

ب مثل بهار
فکر کن بسیار

پ مثل پسته
نباش خسته

م مثل موش
دیون دیون موش
برخیز و بکوش
برخیز و بکوش

خ مثل خونه
نگیر بهونه

آ مثل آواز
قصه شد آغاز
(میدونین شعر چیه)

باز کن پنجره ها را که نسیم

روز میلاد اقاقی هارا،

جشن می گیرد،

و بهار،

روی هر شاخه کنار هر برگ،

 شمع روشن کرده است

*

همه ی چلچله ها برگشتند:

وطراوت را فریاد زدند،

کوچه یکارچه آواز شدست،

ودرخت گیلاس

هدیه ی جشن اقاقی ها را

گل به دامن کرده است

*

باز کن پنجره ها را، ای دوست،

هیچ یادت هست؟

که زمین را عطشی وحشی سوخت؟

برگ ها پژمردند؟

تشنگی باجگر خاک چه کرد؟

*

هیچ یادت هست؟

توی تاریکی شب های بلند،

سیلی سرما با تاک چه کرد؟

باسروسینه ی گل های سپید،

نیمه شب باد غضبناک چه کرد؟

هیچ یادت هست؟

*

حالیا معجزه باران را باور کن،

و سخاوت را در چشم چمنزار ببین،

ومحبت را در روح نسیم،

که در این کوچه تنگ،

با همین دست تهی،

روز میلاد اقاقی ها را،جشن می گیرد.

*

خاک،جان یافته است

تو چرا سنگ شدی؟

تو چرا این همه دلتنگ شدی؟

باز کن پنجره ها را...

             و بهاران را باور کن.