سن مشکل عشق نیست. زمان نمی تواند بلور اصل را کدر کند.

مگر آنکه تو پیوسته برق انداختن آن را از یاد برده باشی.

یک عاشقانه آرام / نادر ابراهیمی

فقط زمانی به یه نفر میتونی بگی
: "عاشقتم"
که قدرت "پس زدن" هر کسی جز اونو داشته باشی ...

چشمانمان را بر گذر قاصدك ها باز كنیم
كه زمان ساز سفر می زند
دست به دست هم دهیم دلهایمان را یكی كنیم
و بدون انتظار هیچ پاداشی ، حراج محبت كنیم
باور كنیم كه همه ما خاطره ایم
دیر یا زود رهگذر این قافله ایم ...

باز هم کنار دریا و کفهای ساحل
گیسوانت را بیاور شانه پیدا می شود
بغض داری شانه ی مردانه پیدا می شود
امتحان کن ساده و معصوم لبخندی بزن
تا ببینی باز هم دیوانه پیدا می شود
من اسیر عابر این کوچه پاییزیم
ور نه هر جایی که آب و دانه پیدا می شود
عصر پاییزی زیباییست لبخندی بزن
یک دو فنجان چای در این خانه پیدا می شود

میگویم:چتربیاورم؟

شایدباران ببارد!

میگویی:زودبرمیگردیم مگرچقدرراه رفتنمان وقت میگیرد؟

میگویم:بعدازسالهاآمده ای که کمی بمانی..

میخواهم تاجایی که میتوانیم قدم بزنیم،

برویم تمام راههای نرفته را..

حالاکه سکوت شب است

تاصبح به تمام راههایی برویم که سالهاست برآنهاقدم نگذاشته ایم..

می خواهم بدویم،

می گویی باشد؛

میرویم تاخودصبح می دویم تاآنجاکه بخواهیم؛

میگویم:چتربیاورم؟شایدباران ببارد!

میگویی:چترنمی خواهد؛

خیال که خیس نمی شود....

سر راهت که میروى

مرا هم جمع کن بگذار پشت در…

بدجورشکسته ام!

خداوندا !

از من نی لبکی بساز و زیباترین نغمه هایت را با من بنواز
آنچنان بنواز دلم را که هر جا نفرت هست عشق باشم
هر جا زخمی هست مرهم باشم
هرجا تاریکی است روشنایی باشم
و هر جا غمی هست شادی باشم
و توانم ده تا دوست داشته باشم
بی چشم داشت

و ببخشم بی دریغ . . .

آن که می خواهد روزی پریدن آموزد،
نخست می باید ایستادن و راه رفتن و بالا رفتن و رقصیدن آموزد.

پـــــــرواز را با پــــــرواز آغاز نمی کنند.

فریدریش نیچه