حواســــم را هرکـــجا که پــرت می کـــنم

باز هـــم کـــنار تـــو می افتد !

تو آنجـــا

و من اینجــــا ...

انگــار همه راست می گفـتـنـد :

تو کـــجا و من کـــجا ...؟!!

امــا عـکسی از تو بـه جای آن اســت ...

کـولـه بارت را بـگـــــرد

نـگـو کـه مـن بــد انـدیــشـــم !!!

خـــــــوب نـگاه کـــن

شایــــــد اشـتـبـاهـــــی  

چــرا آدمـــا نمیـــدونن بعضــــــــی وقتهــــا خـــــداحافـــــظ یعنـــــــی :

ســـــرمو بچـــــسبـــون به سینــــه ت و

بگــــــو :

"خدافــــظ و زهــــر مـــار

بیخــــــود کــــردی میگی خدافـــــظ

مگـــــه میـــذارم بــــری؟!!

مــــــگه الکیــــــــه!!

قرارمون فصل انگور

وقتی شراب شدم بیا

تو جام بیاور

من جان

بروم تادر میخانه کمی مست کنم

جرعه بالا بزنم آنچه نبایست کنم

آنقدر مست که اندوه جهانم برود

استکان روی لبم باشد و جانم برود

برود هرکه دلش خواست شکایت بکند

شهر باید به من الکلی عادت بکند

فــرامــوش ڪــردنـتـــ بــرایـم مـثـل آبـــ خــوردن

استــ ...

از همــان آبـهـایـے ڪــه مـیـپـرد تــوی گــلـو

خــفــه ات میــکنـد ...

از همان هایے ڪــه بــایــد ساعـت هـا سـرفـه

ڪـنـے ...

از همــان هـایـے ڪــه بـی اختیــار اشـڪــهایـت

را جـاری میـڪــند ...