سلام به همه ی دوستان

بیا جانم که بی تو جون ندارم
دل شادو لب خندان ندارم
دل شادو لب خندان تو داری
تورا می بینم دیگر آرزو ندارم

مرا دردی است اندر دل
اگر گویم زبان سوزد
وگر پنهان کنم
ترسم که مغز استخوان مسوزد

بهاری با عشق،تابستانی با شادی،پاییزی با غم،زمستانی با امید و بودن را با تو.

تا گرم آغوشت شدم چه زود فراموشت شد
تقصیر تو نبود خودم باری روی دوشت شدم
موندن و سوختن و ساختن همه یادگار عشق
انتقام از تو گرفتن کار من نیست کار عشق

بگو چه شکلی اسمت و بنویسم
وقتی اشک اشک نمیزاره

ابری ترین هوارو
تو چشم تو میبینم
شبها به زیر بارون به یاد تو میشینم
حالا شبها که نیستی
چشم ها رو من میبارم
آغاز گریه هارو به یاد من میاره

بدترین وقت دلتنگی وقتیه که کنار اونیکه دوستش داری باشی ولی بدونی که هیچ وقت بهش نمیرسی

شبی در کوچه ام او تار میزدچه ساده عاشقی را دار میزددو دستانش چنان در لرزه افتادکه گویی وی دلش را بار میزدبه آهنگی غریب پیغام میدادهمین آهنگ را بسیار میزدبه هم پیچیده بود او کوله باریگره را با دو دست یار میزدبه چشمش اشک و بر دل آه میداشتدلش را با خدا اینبار میزدنگه از پنجره کردم ودیدمسرش را بر سر دیوار میزدشب دیگر بدیدم ساده آمدخودش را با خودش صد بار میزد

من هیچ نمی خواهم ...

تنها صدایت را می خواهم تا موسیقی سکوت لحظه هایم باشد

نگاهت را می خواهم تا روشنی چشم های خسته ام باشد

وجودت را می خواهم تا گرمای قندیل آغوشم باشد

خیالت را می خواهم تا خاطره لحظه های فراموشم باشد

دست هایت را می خواهم تا نوازشگر بی کسی اشک هایم باشد

و تنها خنده هایت را می خواهم تا مرهم کهنه زخم های زندگی ام باشد