چه روز تلخيست روزي كه خواهد آمد و سخت دل تنگم ميشوي .
روزي كه خسته اي ، شكسته اي ، ميان جمله ي تن ها،تنها در گوشه اي نشسته اي و چه غمگينانه دلتنگم ميشوي... روزي كه اشك هاي خنده دارم مهمان چشمت شده و قلبت غريب است در تنت دلتنگم ميشوي...
روزي دردت را نميفهمند ، باورت نميكنند، ديوانه ات نميشوند، در راهت كه هيچ؛ همراهت هم نميشوند روزي كه در خواب نمي آيند به ديدارت روزي كه خيالت كسي را غرق تماشا نميكند دلتنگم ميشوي ....
عاشقانه دلتنگم ميشوي ولي نه دل تنگ خنده هايم و نه نگاه و صدا و دست هايم حتي شايد مرا از ياد برده باشي اما باز دلتنگم ميشوي...
دلتنگ سادگي و صداقتم ، دلتنگ قلبم و محبتم . دلتنگ رنگم ميشوي رنگي كه نه سبدلتنگم ميشويز باطراوت بود و نه آبي آسمان بي نهايت . نه زيبا بودم براي كشيدن نه آوازي براي خواندن و نه شعري براي سرودن اما ميدانم و يقين دارم كه روزي خواهد امد كه دلتنگم ميشوي .
روزي كه در آسماني ،روي بال رنگين كماني ،روزي كه در بهشت جاوداني اما بي قراري، در فراري از رنگهاي زيبا از آبشار و چشمه و دريا در پي همان بوم سفيد و تنها...

لیلا اسفندیاری کجوری راد کوهنورد زن ایرانی بود

که رکوردهای صعود متعددی را به عنوان نخستین زن کوهنورد ایرانی به نام خود به ثبت رساند.
او در آخرین صعود خود، در راه بازگشت از صعود موفق قله گاشربروم ۲، به دلیل از دست دادن تعادل و سقوطی ۳۰۰ متری جان خود را از دست داد.
بنا بر وصيت او جسد وی همچنان در همان محل سقوط در منطقه قراقروم پاکستان باقی مانده است.و در قطعه نام‌آوران بهشت زهرا تهران تندیسی به یاد وی ساخته شد.

**** اگر افتادم همان جا بگذارید بمانم، می خواهم بام جهان ارامگاه ابدی ام باشد. ****
قسمتي از وصيت اين شير زن..............

بگذار اگر اینبار سر از خاک برآرم
بر شانه ‌ی تنهایی خود سر بگذارم

از حاصل عمر به ‌هدر رفته ‌ام ای ‌دوست
ناراضی‌ ام، امّا گله‌ ای از تو ندارم

در سینه‌ ام آویخته دستی قفسی را
تا حبس نفس‌ های خودم را بشمارم

از غربت‌ام آنقدر بگویم که پس‌ از تو
حتّی ننشسته ‌ست غباری به مزارم

ای کشتی جان! حوصله کن می‌رسد آن‌ روز
روزی که تو را نیز به دریا بسپارم

نفرین گل سرخ بر این «شرم» که نگذاشت
یک‌ بار به پیراهن تو بوسه بکارم

ای بغض فرو خفته مرا مرد نگه دار
تا دست خداحافظی ‌اش را بفشارم...

دیگر به دنبال ِ همراه ِ "اوّل" نیستم !
این روزها اول ِ راه ، همه همراهند....
این روزها ، باید به دنبال ِ همراه ِ "آخر"گشت ...
همراهی تا آخرین قدمها....

از هر گروه و هر نژاد
دست بر دست هم باید نهاد
فارغ از هر زنده باد و مرده باد
سر به راه مملکت باید نهاد
مام و میهن عاشق صلح صفاست
بچه ها این پرچم خیلی قشنگ
پرچم سبز و سفید و سرخ رنگ
هم نشان از صلح دارد هم ز جنگ
خار چشم دشمنان چشم تنگ
افتخار ما به آن بی انتهاست...
بچه ها این خانه ی اجدادی است
گشته ویران تشنه ی آبادی است
خسته از شلاق استبدادی است
مرحم دردش کمی آزادی است
مرحم دردش کمی آزادی است.
بچه ها این کار فردای شماست...

#کاش #باران #بگیرد… کاش باران بگیرد و شیشه بخار کند… و من همه ی دلتنگیهایم را رویش “ #ها” کنم… و با گوشه ی آستینم همه را یکباره پاک کنم…و #خلاص…

مردی از همسرش پرسید : عزیزم دوست داری امسال برای سالگرد ازدواجمان كجا بریم؟
زن : اااااممم ، یه جائی كه من تا حالا نرفتم ، چی میگی ؟
مرد : عالیه عزیزم ، نظرت راجع به آشپزخانه چیه؟ !!!!!

طبق آخرین اخبار شیر مرد مذكور كماكان در راهرو سكونت دارد

یکی از فانتزی های من اینه که بازیکن فوتبال بشم
اونوقت دعوت بشم به تیم ملی
بعدش توی یه بازی حساس در حالی که بازی مساوی هست من مثل سوباسا ازارا(اوزارا-عزارا-اضارا-عظارا) توپ رو از وسط زمین شوت کنم به طرف دروازه بعد توپه بخوره توی شکم دروازه بان و دروازه بان همراه توپ بره به طرف دروازه و وقتی رسید به خط دروازه





((ادامه داستان در برنامه بعد))

ومن خواهم ترسید از هجوم معجزه وآرِ
تنهایی. . .
و من بی تو کفر خواهم گفت
و خدا را در نهایت تبعید خواهم کرد
ب ِ پشت ِ کهکشآن ِ راه ِ شیری!

به اعصابم روغن زدم اين دفعه كه هر کی روش راه رفت با كون بخوره زمين