هیچگاه تنهاییت را به حراج نگذار!
فصلش که برسد به قیمت میخرند . . .

کوه به کوه نمیرسد وانگهی دریا شود!!!!

خیال کردی وقتی به همراه دیگری از کنارم می گذری دنیا به آخر می رسد...!!!!!
دنیایت من بودم که به آخر رسیدم ....وتو اکنون هیچ نیستی......!!

من كه مي دانم شبي عمرم به پايان مي رسد نوبت خاموشي دل سهل و آسان مي رسد پس چرا عاشق نباشم.....

تا لبی بر لب من می لغزد

می کشم آه که کاش این او بود

کاش این لب که مرا می بوسد

لب سوزنده آن بدخو بود

می کشندم چو در آغوش به مهر

پرسم از خود که چه شد آغوشش

چه شد آن آتش سوزنده که بود..

می رسد روزي كه بي من روزها را سر كني
مي رسد روزي كه مرگ را باور كني

مي رسد روزی كه تنها در كنار قبر من
شعر هاي كهنه ام رامو به مو از بر كني

آسمان ابری است!
و زمین می ترسد
که مبادا خورشید
دلباخته ی
آسمان دیگری است!...

من تنها در ساحلی مینشینم
سکوت اختیار میکنم
چشمانم را به جاده ای دراز میدوزم
تا یک روز انتظار به پایان رسد
من منتظرم...منتظر فانوسی در تاریکی
من جاده ای دراز را به یاد تو میپیمایم
تا یک روز تو را در این جاده بیابم
تنها جاده ای که به کلبه ای کوچک رسد
من در این جاده میمانم

از ريشه مي كَنَند درخت بلند را
آن نخل بي شكوفه ي گيسو كمند را
مادر!صدا ،صداي عروسي ست گوش كن
دارند مي بَرند همان قد بلند را
مادر! ببين زنان چه جسورانه بسته اند
برجاي جاي بوسه ي من دستبند را
مادر مراببخش كه هنگام رفتن است
وقت است تا رها كنم اين قيد و بند را
اينك وصيتي ست مرا:«روز مرگ من
آنان كه تا كنار جسد مي رسند را،
-تأكيد كن بگو كه بخوانند جاي «حمد»

خدایا!! دستم به آسمانت نمی رسد ، اما تو که دستت به زمین میرسد " بلندم کن"..!