یه سری مردا هستنツ

تیپ های سنگین خاصی میزنن اکثرا مشکی پوشن.

اودکلن خاص ، مثلا لالیک میزنن
مشروب فقط ویسکی و ودکا یا سنگین تر ...

قهوه رو بدون شیر و شکر میخورن ؛ تلخه تلخ !

همونایی که تنها کافه و رستوران میرن .

از دور که نگاشون میکنی ابروهاشون گره خورده تو هم ، همش فکر میکنن ...
ولی وقتی نزدیک میری و باهاشون صحبت میکنی با نگاه و آرامش خاصی باهات
حرف میزنن !

اینا بهترین آدما برا درد و دلن .

همونایی که راجبه همه چیز اطلاعات دارن و نگفته میفهمن ...

اما این مردا یه زمان مثل بقیه مردای معمولی بودن !!!

اسپورت میپوشیدن ، با صدای بلند میخندیدن ، فوتبال میدیدن ، چشم چرونی میکردن و ... خلاصه عین خیالشون نبود و رنگی بودن !

تا اینکه یه روز، یه زن تو زندگی شون اومد .

عاشق شدن ...
زنی که زندگیشون رو عوض کرد ، تنهاشون گذاشت و رفت !!!

از اون روز این مردا خیلی عجیب و خاص شدن .

خلاصه این مردا از دور خیلی خوب و جذابن ولی اگه بخوای وارد زندگیشون بشی ...

وقتی بهشون بگی دوست دارم ، غصه رو تو چشاشون میبینی ... !

انتظار نداشته باش بهت بگن منم دوست دارم !!!

مکالمه های تلفنیشون کوتاه و مختصره و اکثرا زیاد حرف نمیزنن ... برا قرارشون عجله و هیجان ندارن !

این مردا دیگه خیلی سخت اعتماد میکنن !

اگه بهشون دروغ بگی ، سعی نمیکنن ثابت کنن و مچ بگیرن و ...

بلکه یه لبخند کوچیک با چشای خمار میزنن و آروم پا میشن و میرن .

وقتی رفتن دیگه هیچ وقت برنمیگردن .

حالا حالا ها گذشت ندارن و اصلا فکر نکن دل رحمن ... !

این مردا بزرگترین دردای دنیا رو تحمل کردن ... یادت نره دیگه هر دردی
براشون درد نیست...!

و در اخر...

این مردا خیلی دیر به دست میان ولی وقتی اومدن برای همیشه میمونن .

من یه بار با مخاطب خاصم رفتم كافی شاپ
دوتا نعلبكی قهوه خوردیم شد 24 هزار تومن
هیچی دیگه رابطمو باهاش بهم زدم

شبــم به صبح نمی رسد

تمام خطوط فنجانم

نبودنت را فریاد می زند...!

چقدر فال تو مبهم است

و تفسیر تو چقدر گنگ است

دیگر به قرعه کدام فال ...؟

کدام فنجان قهوه ...

کدام استخاره ...

کدام ستاره ی شمالی....

تــــــو را بــجویــم ...؟!

که طــاقــــتــم

لبریز فنجان صبرم، شده است ...!

كه وسوسه می شوم

ایـــــن بــــار

تمام تپش های قلبم را

در خطوط درهم دستانت

به یكباره فــرو پاشم...!

كه ایــــن بــــار

....... نــبودنــم .........

گواه بـــودنـــم باشد ...!

دو فنجان قهوه ریخته ام

کنار سینی گل رُزی برای تو

روی صندلی میز کارت نشسته ای با چشمانی خسته

با دیدن گل ، نگاهت رنگ محبت میگیرد

و من کنار تو می نشینم و از دلم حرف ها میزنم

لبخندت خسته است اما همین برایم کافیست

که تو به من گوش میدهی

با نگاهت درکم میکنی

و با لبخندت به من محبت میکنی

نمیدانی چه لذتی دارد همین که فقط تو را نگاه کنم

با زبان نه

با نگاه نه

با تمام وجودم بهت اثبات میکنم که چقدر دوستت دارم

فنجان قهوه را بر میدارم و جرعه ای می نوشم

از تلخی قهوه پلکی بهم میزنم

هیف که رویای شیرینم به تلخی حقیقت و به پلک زدنی تمام شد

تا کی باید شیرینی رویای من با تلخی حقیقت درآمیخته باشد

من که چیزی نمیفهمم از این تنهایی های خشک شده بر نگاه هایم

خدایا من منتظر نشانه هستم

هنوز هم پای قول هایم ایستاده ایم

.

.

.

.

بی نام

روانشناسي شورت:

درست مثل فنجان قهوه که ته می کشد ، پنجره کم کم از تصویر تو تهی می شود ... حالا من مانده ام و پنجره ای خالی و فنجان قهوه ای که از حرفهای نگفته پشیمان است ...!.............