و همیشه هم رفتن قصه ی بدی نیست....!!!
گاهی میروی وبا رفتنت چشم های پر نفرتی را پر از اشک میکنی....!!
سال هاست که صدای قدم هایم رفتنی ست....
چه طولانی شده اند این سال ها...!!
چه سال های شلوغی......!!!!

دۅبارס دلم لبریز از ڪـلمات مبهم شد
باز دفتر قلبم را ۅرق میزنم....دلم هۅاےِ نۅشتـטּ میـڪـند......

عالم تنهایـے هم دنیایـےست براےِ خۅدش!! گاهــے بے دلیل میخندےِ ، گاهـے بے حواس چشمانت را میبندےِ ۅ بـﮧ خۅاب میرۅےِ بدۅن اینکـﮧ نگراטּ صداےِ زنگـے باشـے ...
گاهــے هم چند قطرס اشڪ سرد رۅےِ گۅنـﮧ هایت احساس میڪـنـے
دستت را ڪـﮧ رۅےِ گونـﮧ هایت میـڪـشـے آنۅقت میفهمــے خۅدت هم هستــے !!

بعضـے ۅقت ها ڪـﮧ دلم میگیرد ۅ دیگر از هیچ چیز خۅشم نمـے آید،
میرۅم ۅ مۅزیـڪ ملایمــے میگذارم،
مۅهایم را شانـﮧ میزنم؛
ۅ یڪ نۅشیدنــے گرم ...
بعد دستم را رۅےِ شانـﮧ ام میگذارم

آنگاס ،
خۅدم را
پیدا میڪـنم . . ...

/براےِ چند لحظــﮧ / ...

سنگینی گفته هایم به سنگینی گوش هایت در …

از این شب های بی پایان، چه می خواهم به جز باران
که جای پای حسرت را بشوید از سر راهم نگاه پنجره رو به کویر آرزوهایم و تنها غنچه ای در قلب سنگ این کویر انگار روییده...
به رنگ آتشی سوزان تر از هرم نفسهایت،
دریغ از لکه ای ابری که باران را به رسم عاشقی بر دامن این خاک بنشاند نه همدردی،
نه دلسوزی، نه حتی یاد دیروزی... هوا تلخ و هوس شیرین
به یاد آنهمه شبگردی دیرین،
میان کوچه های سرد پاییزی تو آیا آسمان امشب برایم اشک می ریزی؟
ببارو جان درون شاهرگ های کویر آرزوهایم تو جاری کن که من دیگر برای زندگی از اشک خالی و پر از دردم ببار امشب!
من از آسایش این سرنوشت بی تفاوت سخت دلسردم.
ببار امشب که تنها آرزوی پاک این دفتر گل سرخی شود روزی!
ودیگر من نمی خواهم از این دنیا نه همدردی،
نه دلسوزی، فقط یک چیز می خواهم!
و آن شعری به یاد آرزوهای لطیف و پاک دیروزی...  

هیچ کس تنهائیم را حس نکرد ، برکه طوفانیم را حس نکرد ، او که سامان غزل هایم از اوست ، بی سر و سامانیم را حس نکرد . . .

ای کاش تنها یک نفر هم در این دنیا مرا یاری کند ، ای کاش می توانستم با کسی درد دل کنم تا بگویم که ، من دیگر خسته تر از آنم که زندگی کنم تا ابد غم شبهایم را ، تا بفهمد درد تن خسته و بیمارم را ، قانون دنیا تنهایی من است و تنهایی من قانون عشق است و عشق ارمغان دلدادگیست و این سرنوشت سادگیست .