یک شبی مجنون نمازش را شکست

بی وضو در کوچه لیلا نشست.

عشق/ آن شب مسته مستش کرده بود

فارغ از جام الستش کرده بود.

گفت یا رب از چه خوارم کرده ای؟

گفت ای دیوانه لیلایت منم

در رگت پیدا و پنهانت منم

سالها با جور لیلا ساختی

من کنارت بودمو نشناختی

•براي تمام پدران..........

پدر پشت در نقاب خنده هايش را مي زند
و غم هايش را در جيبش مي ريزد و وارد خانه مي شود
پدر ناراحتي هايش را پشت روزنامه پنهان مي كند
پدر در تمام آينه ها فرياد مي زند : حال من خوب است
پدر دوستت دارم ها را با چشمانش مي گويد چون عشق پدر هميشگي است
پدر ، سايبان لحظه هاي باراني
چشمان پدر ، شعري است مردانه
پدر سرباز كهنه كار جبهه هاي روزگار
پدر براي من هميشه پدر خواهد ماند...........

یلدا نام فرشته ای است بالا بلند، با تن پوشی از شب و ستاره

یلدا نرم نرمک با مهر آمده بود ...

با اولین شب پاییز آمده بود

و هر شب ردای سیاهش را قدری بیشتر بر آسمان می کشید

تا آدمها زیر گنبد کبود آرامتر بخوابند .

یلدا هر شب بر بام آسمان و در حیاط خلوت خدا راه می رفت

و لابه لای خوابهای زمین لالایی اش را زمزمه می کرد

گیسوانش در باد می وزید و شب به بوی او آغشته می شد !

یلدا شبی از خدا پاره ای آتش قرض گرفت

آتش که می دانی همان عشق است ؛

یلدا آتش را در دلش پنهان کرد تا شیطان آن را ندزدد.

آتش در وجود یلدا بارور شد

فرشته ها به هم گفتند:

یلدا آبستن است، آبستن خورشید

و هر شب قطره ای از خونش را به خورشید می بخشد

و شبی که آخرین قطره را ببخشد، دیگر زنده نخواهد بود ...

فرشته ها گفتند:

فردا که خورشید به دنیا بیاید یلدا خواهد مرد

یلدا آفرینش را تکرار می کند.

راستی فردا که خورشید را دیدی به یاد بیاور که او دختر یلداست

و یلدا نام همان فرشته ای است که روزی از خدا پاره ای آتش قرض گرف

می پسندم زمستان را...
که معافم میکند از پنهان کردن دردی که در صدایم می پیچد...و اشکی که در نگاهم می چرخد...
 و من به همه می گویم:سرمــــــا خورده ام!!!r

اگرچه شمعی و از سوختن نپرهیزی.
نبینمت که غریبانه اشـــــــــــک میریزی.
هنوز غصه‏ی خود را به "خنــــــــــــــــــــــــــده" پنهان کن
بخــــــــــــــــــند،گرچه تو با خنده هم غم‏انگیزی....

ناگهان آیینه حیران شد، گمان کردم تویی
ماه پشت ابر پنهان شد، گمان کردم تویی

ردپایی تازه از پشت صنوبرها گذشت ...

چشم آهوها هراسان شد، گمان کردم تویی

ای نسیم بی‌قرار روزهای عاشقی
هر کجا زلفی پریشان شد، گمان کردم تویی

سایه زلف کسی چون ابر بر دوزخ گذشت
آتشی دیگر گلستان شد، گمان کردم تویی

باد پیراهن کشید از دست گل‌ها ناگهان
عطر نیلوفر فراوان شد، گمان کردم تویی

چون گلی در باغ، پیراهن دریدم در غمت
غنچه‌ای سر در گریبان شد، گمان کردم تویی

کشته‌ای در پای خود دیدی یقین کردی منم
سایه‌ای بر خاک مهمان شد، گمان کردم تویی!!