بی حرمتی به ساحت خوبان قشنگ نیست

باور کنید که پاسخ آیینه سنگ نیست

سوگند می خورم به مرام پرندگان

در عرف ما، سزای پریدن تفنگ نیست

با برگ گل نوشته به دیوار باغ ما

وقتی بیا که حوصله غنچه تنگ نیست

در کارگاهِ رنگرزانِ دیار ما

رنگی برای پوشش آثار ننگ نیست

از بردگی مقام بلالی گرفته اند

در مکتبی که عزت انسان به رنگ نیست 

دارد بهار می گذرد با شتاب عمر

فکری کنید که فرصت پلکی درنگ نیست 

وقتی که عاشقانه بنوشی پیاله را

فرقی میان طعم شراب و شرنگ نیست

تنها یکی به قله تاریخ می رسد

هر مرد پاشکسته که تیمور لنگ نیست

بی همگان بسر شود بی تو به سر نمی شود

داغ تو دارد این دلم بی تو بسر نمی شود

دیده عقل مست تو چنبره چرخ پست تو

گوش طرب بدست تو بی تو بسر نمی شود

خمر و خمار من توئی باغ و بهار من توئی

خواب و قرار من توئی بی تو بسر نمی شود

جاه و جلال من تویی ملکت و مال من توئی

آب زلال من توئی بی تو بسر نمی شود  

گاه سوی وفا روی گاه سوی جفا روی

آن منی کجا روی بی تو بسر نمی شود

دل بنهم تو بر کنی توبه کنم تو بشکنی

این همه خود تو میکنی بیتو بسر نمی شود

بی تو اگر بسر شدی زیر جهان زبر شدی 

باغ  ارم سقر شدی بی تو بسر نمی شود

گر تو سری قدم شوم ور تو کفی قلم شوم

ور بروی عدم شوم بی تو بسر نمی شود

حاصل روزگار من , رهبر و یار و غار من

بی تو بداست کار من بی تو بسر نمی شود

خواب مرا ببسته ای نقش مرا بشسته ای

وز همه ام گسسته ای بی تو بسر نمی شود

بی تو نه زندگی خوشم, بی تو  نه مردگی خوشم

سر ز غم تو چون کشم بی تو بسر نمی شود

جان زه تو جوش میکند دل زه تو نوش میکند

عقل خروش  میکند بی تو بسر نمی شود

گر نشوی تو یار من بی تو خراب کار من

مونس و غمگسار من بی تو بسر نمی شود

هرچه بگویم ای سندس نیست جدا ز نیک و بد

هم تو بگو بلفظ خود بی تو بسر نمی شود

شاه منی و دلبری شمس جهان اکبری

از مه خور تو انوری بی تو بسر نمی شود

ز لیلایی شنیدم یا علی گفت - به مجنونی رسیدم یا علی گفت

مگر این وادی دارالجنون است - که هر دیوانه دیدم یا علی گفت

نسیمی غنچه ای را باز میکرد - به گوش غنچه آندم یا علی گفت

خمیر خاک آدم چون سرشته - چو بر میخاست آدم یا علی گفت

مسیحا هم دم از اعجاز میزد - زبس بیچاره مریم یا علی گفت

مگر خیبر زجایش کنده میشد - یقین آنجا علی هم یا علی گفت

علی را ضربتی کاری نمیشد - گمانم ابن ملجم یا علی گفت

دلا باید که هردم یا علی گفت - نه هر دم بل دمادم یا علی گفت

که در روز ازل قالوبلا را - هر آنچه بود عالم یا علی گفت

محمد در شب معراج بشنید - ندایی آمد آنهم یا علی گفت

پیمبر در عروج از آسمانها - بقصد قرب اعظم یا علی گفت

به هنگام فرو رفتن به طوفان - نبی الله اکرم یا علی گفت

به هنگام فکندن داخل نار - خلیل الله اعظم یا علی گفت

عصا در دست موسی اژدها شد - کلیم آنجا مسلم یا علی گفت

کجا مرده به آدم زنده میشد - یقین عیسی بن مریم یا علی گفت

علی در خم به دوش آن پیمبر - قدم بنهاد و آندم یا علی گفت

همه شب نالم چون نی ، که غمی دارم

دل و جان بردی ، اما نشدی یارم

با ما بودی ، بی ما رفتی.

چون بوی گل به کجا رفتی؟

تنها ماندم ، تنها رفتی

چون کاروان رود...

فغانم از زمین بر آسمان رود

دور از یارم ، خون می بارم

فتادم از پا به ناتوانی

اسیر عشقم ، چنان که دانی

رهائی از غم نمی توانم

تو چاره ای کن که میتوانی

گر ز دل برآرم آهی

آتش از دلم خیزد

چون ستاره از مژگانم

اشک آتشین ریزد.

چون کاروان رود

فغانم از زمین

بر آسمان رود

دور از یارم خون می بارم

نه حریفی تا با او غم دل گویم

نه امیدی در خاطر که تو را جوبم

ای شادی جان ، سرو روان،

کز بر ما رفتی،

از محفل ما ، چون دل ما

سوی کجا رفتی؟؟

تنها ماندم ، تنها رفتی

چو ن بوی گل به کجا رفتی؟؟

به کجائی غمگسار من

فغان زار من بشنو...... باز آ

از صبا حکایتی از روزگار من بشنو

باز آ ..... باز آ..............سوی رهی

چون روشنی از دیده ما رفتی

با قافله باد صبا رفتی

تنها ماندم ، تنها ماندم