به آدمها توجه نکن و راهت را برو اینان همگی نقاب به صورت زده اند

کارشان بازی دادن است.

پس با دوستت دارمهای تصنعی شان رام نشو……

مگر نمی شنوی راهت را برو !

ای کـاش ! ! !

فــشـار . . .

غــصــه . . .

غــم . . .

درد . . .

واحـد و عــدد داشــتـــ ! ! !

کـاشـ . . .

قــابــلـِ قـیـاسـ و انــدازه گــیـری بــــود ! ! !

آن وقــــت شــایــد . . .

روزگــار بــا تــمــامِ بـی رحــمـی اش مـی فـهـمــیـد

بــر ســر یــک نــفـر چــقــدر آوار مـی ریــزد ! ! !

این روزها سردم مثل دی، مثل بهمن، مثل اسفند مثل زمستان…

احساسم یخ زده

آرزوهایم  قندیل بسته

و امیدم زیر بهمنِ سرد دفن شده

نه به آمدنی دل خوشم

و نه از رفتنی غمگین…

این روزها پر از سکوتم

نه حوصله ی دوست داشتن دارم

نه میخواهم کسی دوستم داشته باشد…

هــمیشه دقــیــقــاً وقــتــی پـر از حــرفــم وقــتــی بـغــض مــی کنم…

وقــتــی داغــونــم وقــتــی دلــم شــکــســتــه…

دقــیــقا هـمـیـن وقــتــا آنــقــدر حــرف دارم کــه فــقــط مــی تـونـم بـگــم

“بـــی خـــیـــال“

دَرد مـــــــــی کـُنـــد…

هـَنــوز جــای دوسـتــــــ داشتـَنـَتـــــــ................

یـه جـایی هـم هسـت تـو زنـدگی بعـد از کلــی دویــدن

یهـو مـی ایستــی !!

سـرتـو مینــدازی پـائیـن و آروم میگـی :

خدایــا دیگــه زورم نمیــرسـه !!

مـــــن دهــقــانِ فــداکــاری شــده ام

کــه تــمــام وجـــــودش را بــه آتــش کــشـیــده، روبــرویــت …

و تـــو قــطاری که چشم  دیدن مرا ندارد.

خدایا… میخواهم اعتراف کنم دیگرنمیتوانم ، 

خسته ام من امانت دارخوبی نیستم

“مراازمن بگیر” مال خودت من نمیتوانم نگهش دارم….

باید بازیگر شوم ،

آرامش را بازی کنم …

باز باید خنده را به زور بر لبهایم بنشانم …

باز باید مواظب اشک هایم باشم …

باز همان تظاهر همیشگی : ” خوبم … ”