و سکوت می کنیم ...
هم من...
هم تو...
اصلا بیا یک خط زیر قانون خط های موازی بنویسیم...
دو خــط موازی هیــچ وقت به هـم نمی رسند...
اما...این دلیل نمی شود هـمدیگر را دوست نداشتـه باشند...!!

دوستان 5 شنبه آخر سال خیلیا دیگه تو سال جدید کنارمون نیستن خواهشن 1 دقیقه به احترام رفتگان سکوت کنیم

خدایـــا !

نســـل من .... سکوتت را نمی بخشـــد ...

آنقدر سکوت را نعره زدم که لال شدم،

آنقدر تنهایی را در آغوش کشیدم که بازوانم در هم فرو رفت،

و آنقدر در میان آشنایان غریب ماندم که گم شدم !

از نشخوار اشتباهات خسته شدم...

از مکیدن خون خودم...

خون...

از کالبد شکافی جمله ها و دلخوریها وسکوتها ...

همیشه سکوتم به معنای پیروزی نیست ، گاهی سکوت میکنم تا بفهمی چه بی صدا باختی . . .

فریاد را همه میشنوند ! هنر واقعی شنیدن صدای سکوت است . . .

بعضی ها گریه نمی کنند !
اما از چشم هایشان معلوم است که اشکی به بزرگی یک سکوت
گوشه ی چشمشان به کمین نشسته . . .!

در سکوت شب من ،
ناگهان حادثه ای...
ناگهان وسوسه ای تلخ گذشت...
من تو را کم داشتم


در سکوت شب من ،
آسمان حرفی زد...
و غزل شعری شد...

در سکوت شب من،
موج گیسوی تو آرام نداشت
برق چشمان تو پیغام نداشت...
چه سرابی دارم
که امیدم به نگاهت...
سالها یخ زده است...

یه پنجره با یه قفس . یه حنجره بی هم نفس سهم من از بودن تو . یه خاطرس همینو بس
تو این مثلث غریب . ستاره هارو خط زدم دارم به آخر میرسم . از اون ور شب اومدم
یه شب که مثل مرثیه . خیمه زده رو باورم میخوام تو این سکوت تلخ . صداتو از یاد ببرم
بذار که کوله بارمو . رو شونه شب بذارم باید که از اینجا برم . فرصت موندن ندارم
داغ ترانه تو نگام . شوق رسیدن تو تنم توحجم سرد این قفس . منتظر پر زدنم
من از تبار غربتم . از آرزوهای محال قصه ما تموم شده . با یه علامت سوال
بذار که کوله بارمو . رو شونه شب بذارم باید که از اینجا برم . فرصت موندن ندارم