من همیشه دلتنگه اون دوران میشم که سر کلاس تند تند بچه ها رو ميشمرديم که ببينيم کدوم پاراگراف از درس به ما ميوفته بخونيم بعد اونو کلي تمرين مي کرديم ! یادش بخیر . کل دغدغمون همون بودش ..

شعر من خالی نیست!

درک و احساس و زمان می خواهد

شعر من احساس من است!

...

حرف من٬ قصه ی پر درد من است...

شعر من آینه ایست٬

با غباری از غم!!

اگر از وسعت تنهایی من می پرسی


به بلندای خیال
به بلندای فرو ریختن قطره اشکی از دل
و به عمق وحشت
وحشت از آنچه حقیقت دارد
وحشت از من بی تو
وحشت از تو بی عشق
وحشت از عشق بی ما ....
شرق تنهایی من
رو به سوی افق غم دارد
غرب تنهایی من
پشت این تکرار است
اگر از وسعت تنهایی من دانستی
تو بیا
تو بیا تا که به دست احساس
پر کنیم صفحه خالی نیاز
تا که این شمع خیال
برود رو به زوال

فکر می‌کنم این بهترین و واقعی‌ترین توصیفی از واژه‌ی «دوست» است که تا کنون شنیده‌ام:

دوستان...... تو را دوست می‌دارند اما معشوق تو نیستند، مراقب تو هستند؛ اما از اقوام تو نیستند.
آن‌ها آماده‌اند تا در درد تو شریک شوند؛ اما از بستگان خونی تو نیستند.
آن‌ها ..... دوستان هستند!
... یک دوست واقعی همانند پدر سخت سرزنشت می‌کند،
همانند مادر غم تو را می‌خورد،
مثل یک خواهر سر به سرت می‌گذارد،
مثل یک برادر ادای تو را در می‌آورد،
و آخر این‌که بیش‌تر از یک معشوق دوستت می‌دارد

مردی نزد روانپزشک رفت و از غمی که در سینه داشت سخن گفت. روان پزشک پاسخ داد : در شهر دلقکی ست که مردم را میخنداند و شاد میکند نزد او برو تا غم خود را فراموش کنی ، مرد لبخند تلخی زد و گفت : من همان دلقکم!!!

کاش میشد تامرا باور کنی
دست در دستم دهی این خسته رایاور کنی
قایق عشقم به طوفان خورده در دریای غم
کاش میشد قایق قلبت به امدادم دهی
از چنگ طوفان در کنی
کاش میشد,کاش میشد جمله ای در حرف خود
اندکی آغشته در رنگ محبت برکنی
کاش میشد,کاش..

خدايا هر کس بيادم هست بيادش باش
کنارم نيست کنارش باش
اگر تنها است پناهش باش و
اگر غم دارد غم خوارش باش.
وکاری کن که بداند دوستش دارم.

برگرد عشق من...
طاقت دوربودنت را ندارم...
حتی نوشتن واژه ها برای دلم تنگ شده هم سخت شده...
تو نباشی یعنی تنهایی...
برگرد عشق من...
در این دنیای پردرد و غم فقط بودن تو نفس کشیدنم را امتداد داده...
وقتی حس میکنم دور شدی آرزوی مرگ دیگر آرزو نیست...
برگرد عشق من...

بيـا از قلمرو ات دفــاع كن؛
دارند
فتــح ام مي
كنند

غمـــها
...

از عشق مکن شکوه که جای گله ای نیست

بگذار بسوزد دل من مسئله ای نیست


من سوخته ام در تب ، آنقدر که امروز

بین من و خورشید دگر فاصله ای نیست


غمدیده ترین عابر این خاک منم من

جز بارش خون چشم مرا مشغله ای نیست


در خانه ام آواز سکوت است ، خدایا

مانند کویری که در آن قافله ای نیست


می خواستم از درد بگوییم ولی افسوس

در دسترس هیچکسی حوصله ای نیست


شرمنده ام از روی شما بد غزلی شد

هرچند از این ذهن پریشان گله ای نیست