در قید غمم ، خاطر آزاد کجایی ؟


تنگ است دلم ، قوت فریاد کجایی ؟


با آنکه ز ما یاد نکردی


ای آنکه نرفتی دمی از یاد کجایی ؟

وقتی دل ارزش خودش را از دست بدهد و چشمهایت دیگر اشکی برای ریختن نداشته باشد،
وقتی دیگر قدرت فریاد زدن را هم نداشته باشی،
وقتی دیگر هر چه دل تنگت خواسته باشد گفته باشی،
وقتی دیگر دفتر و قلم هم تنهایت گذاشته باشند،
وقتی از درون تمام وجودت یخ بزند،
وقتی چشم از دنیا ببندی و آرزوی مرگ بکنی،
وقتی احساس کنی تنهاترین هستی،
چشمهایت را ببند و از ته دل بخند که با هر لبخند روحی خاموش جان میگیرد و درخت پیر جوا

شک رازیست

لبخند رازیست

عشق رازیست

اشک آن شب لبخند عشقم بود

قصه نیستم که بگویی

نغمه نیستم که بخوانی

صدا نیستم که بشنوی

یا چیزی چنان که ببینی

یا چیزی که چنان بدانی…

من درد مشترکم

مرا فریاد کن...

گفتم غم تو دارم
گفتا غمت سرآید

گفتم که نان گران شد
گفتا گران تر آید

گفتم ز نرخ قصاب فریادما بلندست

گفتاکه گوشت کم خور تا حاجتت برآید

گفتم که از گرانی جانم به لب رسیده

گفتا تحملش کن تا جان تودرآید

استادی را بــه ســوى جهنم مى بردند ...
او از ترس فریاد مى كشید ...
آخر چرا خدایا ... مگر من چه كرده ام ؟!؟!؟
یكى از فرشته ها گفت روتو برم! اون همه نمره 9.5 و حذف و ... استاد فریاد كشید مزخرف است چه مدرکی دارین آخه ؟؟؟؟
... خدا لبخندى زد ...
و به اذن خدا عمه و مادر استاد به سخن درآمدند !

خدا برای شنیدن صدای ما نیازی به فریاد ماندارد ،ما برای شنیدن صدای او نیاز به سکوت داریم.

چقدر عجیبه که تا مریض نشی کسی برات گل نمی یاره تا گریه نکنی کسی نوازشت نمی کنه تا فریاد نکشی کسی به طرفت بر نمی گرده تا قصد رفتن نکنی کسی به دیدنت نمی یاد و تا وقتی نمیری کسی تورو نمی بخشه .

گاهی نباید ناز کشید نباید آه کشید نباید انتظار کشید نباید درد کشید نباید فریاد کشید تنها باید دست کشید و رفت!!!

عطر نگاهت باز هم مرا مست کرد...؟! و من امشب امده ام با کوله باری از حرف های ناگفته!... با دستانی پر از نامه های برگشت خورده...! امده ام تا با صداقتی کودکانه فریاد بزنم ... دوستت دارم... همین...!!

این روزها دلم اصرار دارد فریاد بزند؛ اما . . . من جلوی دهانش را می گیرم، وقتی می دانم کسی تمایلی به شنیدن صدایش ندارد!!! این روزها من . . . خدای سکوت شده ام؛ خفقان گرفته ام تا آرامش اهالی دنیا، خط خطی نشود . . .!!