* زمانی فرا می رسد که مجبور می شوید بگذارید کسی برود و دیگر با او ارتباطی نداشته باشید. اگر کسی شما را در زندگیش بخواهد راهی پیدا میکند تا شما را در آن بگنجاند. باید فراموشش کنید و این حقیقت را بپذیرید که آنگونه که شما دوستش داشتید، او نداشت و بگذارید به آرامی از زندگیتان برود. گاهی اوقات رفتن آسان تر از ماندن است. ما تا قبل از اینکه کسی را فراموش کنیم تصور میکنیم که کار سختی است. اما وقتی فراموش میکنیم به خود می گوییم که چرا زودتر ترکش نکردیم.

دیدمش از دور که می رفت اشک سردی رو چشاش بود
اون نمیخواست بره اما زنجیر اجبار به پاش بود
می شنیدم هق هقش رو که می گفت تا فردا به درود
لحظه ها تلخ بود اما چشم من منتظرش بود
به سلامتی ای همه کس
میدونم که برمیگردی
میدونم دلت همینجاست از دلم سفر نکردی
خیلی زود رفت لب جاده اما من او نو میدیدم
خداحافظ گفتنش رو خیلی روشن می شنیدم ...

شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد
                                 فریبنده زاد و فریبا بمیرد
شب مرگ ،تنها، نشیند به موجی
                                 رود گوشه ای دور و تنها بمیرد
در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب 
                                که خود در میان غزل ها بمیرد
گروهی برآنند کاین مرغ شیدا 
                               کجا عاشقی کرد، آنجا بمیرد
شب مرگ، از بیم ، آنجا شتابد
                               که از مرگ غافل شود تا بمیرد
من این نکته گیرم ، که باور نکردم
                               ندیدم که قویی به صحرا بمیرد
چو روزی ز آغوش دریا بر آمد
                               شبی هم در آغوش دریا بمیرد
تو دریای من بودی! آغوش وا کن
                                که می خواهد این قوی زیبا بمیرد

فریاد نکردم ظلم تو را میدانم اشتباهم این بود حال با این زانوان تا شده و این کمر خمیده درست شکل یک علامت سوال شده ام ...

خوش آن که حلقه‌های سر زلف وا کنی

ديوانگان سلسله‌ات را رها کنی

کار جنون ما به تماشا کشيده‌است

يعنی تو هم بيا که تماشای ما کنی

کردی سياه، زلف دو تا را که در غمت

مويم سفيد سازی و پشتم دو تا کنی

تو عهد کرده‌ای که نشانی به خون مرا

من جهد کرده‌ام که به عهدت وفا کنی

من دل ز ابروی تو نبرم به راستی

با تيغ کج اگر سرم از تن جدا کنی  **

گر عمر من وفا کند، ای ترک تندخوی

چندان وفا کنم که تو ترک جفا کنی  **

سر تا قدم، نشانه تير تو گشته‌ام

تيری خدا نکرده مبادا خطا کنی  **

تا کی در انتظار قيامت، توان نشست

برخيز تا هزار قيامت به پا کنی  **

دانی که چيست حاصل انجام عاشقی؟

جانانه را ببينی و جان را فدا کنی  ** 

شکرانه ‌ای که شاه نکويان شدی به حسن

می‌بايد التفات به حال گدا کنی  **

حيف آيدم کز آن لب شيرين بذله‌گوی

الا ثنای خسرو کشورگشا کنی  **

آفاق را گرفت، فروغی فروغ تو

وقت است اگر به ديده افلاک جا کنی  **

به مامانم میگم : شام چی داریم ؟

میگه : آنچه گذشت !

میگم : غذای جدیدِ ؟!

میگه : عارع

میگم : خو حالا چیا داره توش ، واسه سلامتی خوبه ؟ )

میگه : هرچی تو این هفته پختم و کوفت نکردی رو قاطی کردم دوتا تخم

مرغم زدم بهش ، مث کتلت سرخش کردم

اگه اینم کوفت نکنی فردا شب ، پس از سالها داریم