لعنتی .........چشمانت
نگاهت ....مرا مجاب می کرد که آغوشی ایمنتر از آغوشت نمیابم
لرزش اندامت نفسهای داغت
مجابم کرد لعنت به تو .....لعنت به نگاه هرزه ات که اینقدر در ریا مهارت داشتی که
چشمانت هم دروغگو شده بود

ﻫﻤﯿﺸــﻪ ﻧﮕﺎﻫتـــــــ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑــــﺎﻻ ﺑﺎﺷــﺪ ...
ﺗـــﺎ ﺩﻟــﺖ ﺍﺯ آﺩﻡ ﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﭘﺎﯾﯿــــﻦ ﻧﮕیـــرد

غم تنها ترین تنهای دنیا

تویی زیباترین زیبای دنیا

تو مثل امید یک قناری

قراری بر دل هر بی قراری

منم یلدای بی پایان عاشق

تو بودی مرحم زخم شقایق

تویی لالایی خواب خوش آواز

بالم را مشکن در اوج پرواز

نگاهت را می پرستم ای نگارم

فدای تار مویت هر چه دارم

هر غروب در افق پدیدار میشوی

در دورترین فاصله‌ها

آنجا که آسمان و زمین به هم می‌رسند،

من نامت را فریاد می‌زنم

و آهسته می‌گویم: “دوستت دارم"

اما واژه هایم در هیاهو گم می‌شود

و صدایم به تو نمی‌رسد

نگاهت می‌کنم

می‌خواهم چشمانم به تو بگویند “دوستت دارم”

اما نگاهم در غبار گم می‌شود

و هرگز به تو نمی‌رسد

هنوز هم....
در هیاهوی شهر
گم میشوم
و تنم بوی خیال میگیرد
وقتی نگاهت را خمار میشوم.......!!!!!!!!!!!!!

دردیک پنجره راپنجره هامی فهمند/معنی کورشدن راگره هامی فهمند/یک نگاهت به من آموخت که درحرف زدن/چشمهابیشترازحنجره هامی فهمند

سلام ای چشم بارانی !

پناهم می دهی امشب ؟

سوالم را که می دانی !

پناهم می دهی امشب ؟

منم آن آشنای سالیان گریه و لبخند و امشب رو به ویرانی ،

پناهم می دهی امشب ؟

میان آب و گل رقصان ، میان خار و گل خندان در آن آغوش نورانی ،

پناهم می دهی امشب ؟

دل و دین در کف یغما و من تنها و من تنها... در این هنگام رو حانی ،

پناهم می دهی امشب ؟

به ظلمت رهسپار نور و از میراث هستی دور در آن اسرار پنهانی ،

پناهم می دهی امشب ؟

رها از همت بودن ، رها از بال و پر سودن رها از حد انسانی ،

پناهم می دهی امشب ؟

نگاهت آشنا با دل ، کلامت گرمی محفل تو از چشمم چه می خوانی ؟

پناهم می دهی امشب ؟

و من با اشک می شویم تمام شعرهایم را پس از مصراع پایانی ،

پناهم می دهی امشب ؟؟؟

ببخش مرا كه براي نگاهت كافي نبوده ام

ببخش اگر دستانم ،

براي نگاه داشتنت كوچك بود

ببخش مرا اگر در قلبم جا شدي

و ديگر براي هيچ جا نبود



اكنون كه مرده ام مرا ببخش

اكنون كه عاشقم مرا ببخش

ببخش مرا به خاطر تمام لبخند هايت كه عاشقم كرد

و به خاطر تمام اشكهايم كه گرفتارت كرد

ببخش اگر آنقدر با تو هم درد شدم تا درد هايت زياد شد



اكنون كه ديگر نيستم مرا ببخش!

اكنون كه از ياد برد ه اي با تو زيسته ام مرا ببخش

مرا ببخش اگر نامت را زياد مي خواندم

و يا اگر زياد در پيش تو مي ماندم

آنقدر كه حوصله ات را سر ميبردم ..



اكنون كه نمي خندم مرا ببخش ...

اكنون كه ديگر هيچگاه اشكي ندارم مرا ببخش!!



ببخش اگر نترسيدم خدا هم فراموش كند مراقبت باشد و نگفتم : خدا نگهدارت!



مرا به خاطر تمام نا گفته هايم ببخش

اگر نگفتم تا قيامت به اميد ديدارت ..



اكنون كه من به قيامت دل بسته ام

ديگر مرا ببخش !!!

اخه دوسته خوبم یه وقتی صرف کن بند که می ندازی بعدش این پشم وپیلارم بزن که موضوع مشخص شه کدوم وری هستی.ما موندیم به چه چشمی نگاهت کنیم............

در کنارت اگر صد بار روئیدم
هزار بار خشکیدم
از نسیم سراغت را گرفتم
اما تو با کوله باری از عشق و شبنم نگاهت
به شهر غربت سفر کردی
کجا می توان تورا یافت؟