شــــــــــــــب خووبی داشتــــــــــــــه باشــــــــــــــــــید دووستـــــــــــــــــان فعلـــــــــآ بابــــــــــــــآی

من دیــــــــــــــــــگه میرم دووستـــــــــــــــــآن فعلــــــــــــــــا بابــــــــــــــــــــــــــای

گاهــــــی دلم برای خودم تنگ ميشود ... گاهـــی دلم برای باورهای گذشته ام تنگ ميشود .... گاهــــــــــی دلم برای پاكي های كودكانه ی قلبم ميگيرد ... گاهی دلم از رهگذرانی كه در اين مسيـر بی انتها آمدند و رفتند، خسته ميشود ... گاهـــــــی دلم از راهزنانی كه ناغافل دلم را ميشكنند میگیرد ... گاهــــــــی آرزو ميكنم ای كاش ، دلــــــی نبود تا تنگ شود ... تا خسته شود ... تا بشكند ...!!!

بغض ، بزرگ ترین اعتراضه ... ولی ... اگه بشکنه ... دیگه "اعتراض" نیست ... «التماسه» ... !

زن ... اگر بهانه های بی دلیل می گیرد ... بدانید که ... بُعدِ عاطفی روحش ، لنگ می زند ...

چه خنده دار که ... : ناز را میکشیم ... آه را میکشیم ... انتظار را میکشیم ... فریاد را می کشیم ... درد را میکشم ... ولی بعد از این همه سال ، آنقدر نقاش خوبی نشده ایم که بتوانیم ... دست بکشیم ...

محبت زیادی ، همیشه آدمها را خراب می کند . . . گاهی آدمها می روند ، نه برای اینکه دلایل ماندنشان کم شده . . . بلکه به این دلیل که آنقدر کوچکند ، که تحمل حجم بالای محبت تو را ندارند . . . او که رفتنی است ، بگذار برود . . . چه باک ؟

همه ی پل های پشت سرم را ، خراب کردم ؛ ... از عــمد ... ! راه اشــتباه را نباید برگشت … !!!

اینجا زمین است ! رسم آدم هایش عجیب است! اینجا ، گم که مى شوى ، به جاى اینکه دنبالت بگردند ... فراموشت مى کنند ...

بـزرگ که میشــــوی .... غُصـه هایت ،زودتـر از خـودت، قـَد می کِشــند ... دَرد هـایت نــیز! غــافل از آنکه ، لبخــندهـایت را، در آلبــوم کـودکــی ات جــا گــُذاشتــی ....