همه ی دردم این بود... عشقش بودم همون وقتایی که..... عشقش نبود

خدایا!
#صبرم با #دردم نمی خواند.................
صبری که دادی تمام شد!
اما!
دردم باقیست....................!!!!!!

من محتاج درک شدن نیستم،دردم می آید خر فرض شوم.

دردم می آید آنقدر خوب سر وجدانت کلاه میگذاری،

و هر بار که آزادیم را محدود میکنی،

می گویی من به تو اطمینان دارم اما اجتماع خراب است،

نسل تو هم که اصلا مسئول خرابی هایش نبود.

میدانی ؟ دلم از مادر هایمان می گیرد،

بدبخت هایی بودند، که حتی می ترسیدند باور کنند حقشان پایمال

شده.

خیانت نمیکردند، نه برای اینکه از زندگی راضی بودند،نه، خیانت هم

شهامت میخواست .

نسل تو از مادر هایمان همه چیز را گرفت،جایش النگو داد.

مادرم از خدا میترسد، از لقمه ی حرام میترسد، از همه چیز میترسد،

تو هم که خوب می دانی ترساندن بهترین ابزار کنترل است.

دردم می آید این را هم بخوانی میگویی اغراق است.

ببینم فردا که دختر مردم زیر پاهای گشت ارشاد به جرم موی بازش

کتک می خورد،باز هم همین را میگویی

ببینم آنجا هم اندازه ی درون خانه، غیرت داری ؟؟

دردم می آید که به قول شما تمام زن های اطرافتان خرابند،و آنهایی هم

که نیستند همه فامیل های خودتانند.

مادرت، اگر روزی جرات پیدا کردی ازش بپرس بیچاره سرخ می شود و

جوابش را،باور کن به خودش هم نمی دهد.

دردم می آید.

از این همه

دردم می آید !!!
وقتی که می بینم
روشنفکریتان
برای دختران غریبه است ...
ولی ...
به خواهر و مادر خود که میرسید

قیصر میشوید ...

مــــن از تـــــو
کــادوی آن چــــنانی نمی خـواهم
مــــاشین شــــاسی بلــــند و ...
انگـــــشتر برلــــیان نمی خــــواهم
من از تــــو هـــــــر روز دوستـت دارم نمی خـــــواهم
دیوانگی هایـــت بـــه دردم نمی خــــــورد
من فــــــــقط از تــــو کمی انسانیت
کــــمی احــــــساس
کــــمی درک مـــــردانه
و گـــــاهی کــه پـــــر توقع بــــــاشم
فقـــط کمی آغوش گــــرم میخـــــــواهم
می فـــــــــــهمی ؟؟!!

می خواهم برگردم به روزهای کودکی آن زمان ها که : پدر تنها قهرمان بود .
عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد
بالاترین نــقطه ى زمین، شــانه های پـدر بــود ...
بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند .
تنــها دردم، زانو های زخمـی ام بودند.
تنـها چیزی که میشکست، اسباب بـازیهایم بـود
و معنای خداحافـظ، تا فردا بود...!

دلم که میگیردبغض میکند

میشود وبال گردنم

دردهایم خیلی نیستند توهستی و فراموش کردنت

لعنتی دردم می اید وقتی بادردها یت کلنجارمی روم!!!

دردم مي آيد .... مي فهمي؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

با دست هايي كه ديگر دلخوش به النگوهايي نيست

كه زرق و برقش شخصيتم باشد....

من زنم

و به همان اندازه از هوا سهم ميبرم كه ريه هاي

تو سهم دارن



ميداني ؟



درد آور است من آزاد نباشم كه تو به گناه نيفتي

قوس هاي بدنم به چشم هايت بيشتر از تفكرم

مي آيند



دردم مي آيد.......



بايد لباسم را با ميزان ايمان شما تنظيم كنم

دردم مي آيد.......



ژست روشنفكريت تنها براي دختران غريبه است

به خواهر و مادرت كه ميرسي قيصر مي شوي

دردم مي آيد

در تختخواب با تمام عقيده هايم موافقي

و صبح ها از دنده ديگري از خواب پا ميشوي

طعم حرف هايت عوض مي شود

دردم مي آيد.......



نمي فهمي

تفكر فروشي بدتر از تن فروشي است

حيف كه ناوس براي تو نه تفكر

حيف كه فاحشه ي مغزي بودن بي اهميت

تر از فاحشه تني است

من محتاج درك شدن نيستم

دردم مي آيد......



خر فرض شوم

دردم مي آيد.......



آنقدر خوب سر وجدانت كلاه ميگذاري

و هر بار كه آزاديم را محدود ميكني

ميگويي من به تو اطمينان دارم اما اجتماع خراب است

نسل هاي تو هم كه اصلا مسئول خرابي هايش نبود

ميداني

دندانم شکست ...

برای سنگ ریزه ای که
...
در خوراکم بود !

دردم گرفت ...

نه برای دندانم !

برای کم سو شدن

چشمان مادرم ....!

وقتی دلم به درد میاد و کسی نیست به حرفهایم گوش کند،

وقتی تمام غمهای عالم در دلم نشسته است،

وقتی احساس می کنم دردمند ترین انسان عالمم... وقتی تمام عزیزانم با من غریبه می شوند...

و کسی نیست که حرمت اشکهای نیمه شبم را حفظ کند... وقتی تمام عالم را قفس می بینم...

بی اختیار از کنار آنهایی که دوسشان دارم.. بی تفاوت می گذرم...........